Opinia na temat książki Rok we mgle

"Rok we mgle" to kolejna powieść wydana w serii "Bestsellery New York Timesa". Michelle Richmond próbuje odpowiedzieć na pytanie co przeżywa rodzic, który w ciągu kilku minut traci swoje dziecko, jak diametralnie zmienia się jego życie, a wszystko co było do tej pory, przestaje mieć znaczenie, traci jakikolwiek sens.

Narratorką i główną bohaterką książki jest pani fotograf Abigail - narzeczona mężczyzny o imieniu Jake, który samotnie wychowuje swoją sześcioletnią córeczkę Emmę. Pewnego mglistego, letniego dnia Abby wybiera się z Emmą na spacer plażą i na dosłownie minutę traci dziewczynkę z oczu. Kiedy po chwili spostrzega, że małej nie ma, jest już za późno... Dziecko zniknęło bez śladu i nikt nie wie co się z nią stało, nikt nic nie widział. Natychmiast wszczęto policyjne śledztwo, rozpoczęto szeroko zakrojone poszukiwania, które jednak nie dały rezultatu. Policja podejrzewa utonięcie. Abby i Jake próbują szukać córeczki na własną rękę, organizują cały sztab poszukiwawczy, rozklejają plakaty, rozdają ulotki, apelują poprzez telewizję. Niestety mijają godziny, dni, tygodnie, miesiące, ale Emmy nie udaje się odszukać. Kiedy na plaży policjanci odnajdują but dziewczynki, Jake traci wszelką nadzieję, poddaje się i odwołuje poszukiwania.

Abby mając ogromne poczucie winy nie chce się poddać i dalej prowadzi poszukiwania na własną rękę. Jej relacje z Jakiem mocno się ostudziły po zaginięciu Emmy i kobieta jest zdana właściwie tylko na siebie. Próbuje sobie usilnie przypominać najdrobniejsze szczegóły tamtego dnia, wiele czyta, korzysta z pomocy hipnozy i dzięki temu odnajduje w zakamarkach pamięci szczegół, który do tej pory przeoczyła. Postanawia wyjechać do Kostaryki, dokąd prowadzi ją ostatni ślad...

Czy jest to właściwy trop? Czy po tak długim czasie uda się odnaleźć dziewczynkę? Co się stało z Emmą? Kto stoi za porwaniem? A może Abby powinna odpuścić i podobnie jak Jake uznać dziewczynkę za zmarłą?

W treści autorka zawarła wiele przemyśleń i informacji na temat ludzkiej pamięci, mechanizmów zapamiętywania i zapominania. W swojej narracji Abigail często wraca myślami do czasu sprzed zaginięcia Emmy. Dzięki tym retrospekcjom poznajemy kulisy jej związku z Jakiem i przyjaźni z Emmą oraz wydarzenia z dzieciństwa i wczesnej młodości. W książce znajdziemy też sporo wiadomości na temat samej fotografii oraz surfingu, odwiedzamy z bohaterką wybrzeże Kostaryki, które jest mekką surferów.

"Rok we mgle" to niebanalna powieść o wielkiej stracie, tęsknocie, bólu oraz o poczuciu winy i bezsilności wobec zaistniałej sytuacji. Nie brak w niej też ogromnej nadziei, bezgranicznej miłości i wiary pomimo wszystko.

"Czym jest poszukiwanie, jeśli nie zmaganie się z nadzieją i beznadziejnością? Nadzieja sprawia, że w ogóle poszukiwanie jest możliwe, beznadziejność, że staje się, niemal w tej samej chwili, absurdalne."

Temat podjęty przez autorkę naprawdę chwyta za serce, ale mnie jednak zabrakło czegoś w tej opowieści. Jestem pod dużym wrażeniem postaci Abigail, której trud i poświęcenie jest godne naśladowania, poszukiwania dziecka partnera stały się treścią jej życia. Przez rok poświęciła się i podporządkowała w całości Emmie. Trochę męczyła mnie natomiast postać Jake'a, który pielęgnując swój ból odsunął się od kobiety, którą kochał i z którą miał spędzić resztę życia. Nie dał sobie pomóc, choć to w końcu on sam pierwszy "skapitulował". Zakończenie powieści potwierdza tylko, że był ogromnym egoistą i nie liczył się tak naprawdę z uczuciami innych. Podsumowując Jake mocno mnie rozczarował.

Styl podjęty przez autorkę momentami jest nużący, choć poetycki, delikatny język oddaje wiele emocji. Oceniam " Rok we mgle" jako dobrą powieść psychologiczno-obyczajową. Określenie "pasjonująca opowieść, którą czyta się jednym tchem" zaczerpnięte z okładki jest moim zdaniem trochę na wyrost.