Opinia na temat książki Równoumagicznienie

Po świetnym "Kolorze magii" i jeszcze lepszym "Blasku fantastycznym" trafiamy właśnie na tę część cyklu i... No właśnie, i co? Ja niestety srodze zawiodłem się na tym tomie. Kompletnie nie utrzymuje on poziomu poprzednich woluminów, a wręcz mocno go zaniża. Nie mówię, że książka jest zła. Pokręcony, ale i dosadny humor Pratchetta ratuje tę pozycję wielokrotnie. Sama historia nie jest najgorsza. Widoczne nawiązania do Ziemiomorza Le Guin czy aspekt feminizmu potrafią wciągnąć, a i zmusić do refleksji. Niestety, stopowanie akcji zabija "Równoumagicznienie". Miejscami jest ono tak potwornie nudne, że musiałem się zmuszać, aby czytać dalej. Szkoda, bo na kartach powieści znajdziemy sporo ciekawych i śmiesznych sytuacji czy postaci, które giną pośród morza nudy (plemię, wybierające spośród siebie Kłamcę, to chyba mój ulubiony motyw w tej części). Na szczęście zakończenie nieco nadrabia poprzednie wpadki, ale myślę, że tak 2,5/5 to sprawiedliwa ocena, biorąc pod uwagę rewelacyjną kolejną część cyklu - "Morta" - czy "Trzy wiedźmy", gdzie Babcia Weatherwax i spółka dopiero pokazują tak naprawdę pazur. Ach, i zapomniałbym - mamy również epizodyczny powrót Rincewinda :)