Opinia na temat książki Sąsiad

Po­ten­cjal­ne miej­sce zbrod­ni: sy­pial­nia pań­stwa Jo­ne­sów;
Po­ten­cjal­ny świad­ek: ich czte­ro­let­nia córka;
Po­ten­cjal­ny po­dej­rza­ny: mąż.
Ciała brak. To zabójstwo, porwanie czy ucieczka?

"Sąsiad" Lisy Gardner jest trzecią częścią cyklu z detektyw D.D.Warren, rozpoczyna się jak zwykle taką intrygą, że nie sposób odłożyć tej historii na później.

"Kiedy mia­łam dwa lata, mama zmu­si­ła mnie do zje­dze­nia ża­rów­ki, tak by mogła mnie za­brać do le­ka­rza i po­wie­dzieć, jak bar­dzo je­stem nie­grzecz­na. Kiedy mia­łam czte­ry lata, ka­za­ła mi przy­ło­żyć kciuk do oście­ży i trzy­mać go tam, a sama trza­snę­ła drzwia­mi, żeby móc po­ka­zać le­ka­rzo­wi, jak bar­dzo je­stem lek­ko­myśl­na. Kiedy mia­łam sześć lat, na­po­iła mnie wy­bie­la­czem, żeby le­ka­rze zro­zu­mie­li, jak strasz­nie jest być matką ta­kie­go dziec­ka. Mama ro­bi­ła mi krzyw­dę, raz za razem, i nikt jej nigdy przed tym nie po­wstrzy­mał".

To przede wszystkim historia przemocy, przemocy wobec najbardziej bezbronnych i niewinnych istot, czyli dzieci. Odczuwam pewien dysonans, jednocześnie chcąc poznawać tę historię i tak bardzo się jej obawiając. To również historia o tajemnicach, które ciążą niczym młyńskie kamienie.
Mam mieszane uczucia, czytając o resocjalizacji przestępców seksualnych. Opis ohydnych zbrodni, których się dopuścili, sprawia, że robi mi się niedobrze. Odczuwam wewnętrzny sprzeciw i ogarnia mnie lęk, na samą myśl, że żyją wśród nas. Niewątpliwie to bardzo trudna i kontrowersyjna kwestia.
Lektura, aż kipi od emocji, jest też dynamiczne i szalenie intrygująco, i jak zawsze w świetnym stylu.