Sekta z Wyspy Mgieł

 Rewelacja - nie mogłam się oderwać od tej książki - Jak dla mnie pozycja obowiązkowa. 
 Historia jak można wpaść w macki sekty nie zdając sobie sprawy co się dzieje. Mamy tak jakby dwie fabuły, jedna opowiada historię przed lat, są to urywki wspomnień - dość przerażających, druga rozgrywa się współcześnie - losy głównej bohaterki Sofii, która trochę dla ciekawości trochę z racji ambicji wkracza na Wyspę Mgieł, gdzie działa dziwna wspólnota na której czele stoi tajemniczy Oswald. Wszystko się zmienia po wizycie reportera, paranoja, brutalność, upokorzenia. Czytając widzimy jak z roli sceptycznej, twardo stąpającej po ziemi dziewczyny Sofia staje się bezwolną marionetką, łasą na pochlebstwa i oddaną czemuś co wcześniej wydawało się jej stekiem bzdur. Wykonuje polecenia Oswalda, upokarza innych, czuje niezdrową radość z cierpienia pozostałych członków grupy. Czytając opis sądziłam, że będzie to taka opowieść o sektach, pisarka była wcześniej u scjentologów od których udało się jej wyrwać, jednakże to dobrze opowiedziany thriller z mocną warstwą psychologiczną. Przeraża w swoim odbiorze, jak można stać się człowiekiem bez kręgosłupa moralnego, zapatrzonego w fanatyka i idącego jak baran na rzeź. 

Debiut zainspirowany prawdziwymi wydarzeniami z życia autorki.
W wieku 19 lat autorka trafia do Kościoła scjentologicznego, w którym szybko awansuje i w 2004 roku ucieka z niego w dramatycznych okolicznościach. Napisana przez nią powieść, zostaje wydana dopiero 25 lat później, kiedy autorka do dobre wyzwala się spod władzy scjentologów i zaczyna głośno mówić o swoich doświadczeniach.

Może nie jest to mrożący krew w żyłach thriller, ani fenomen na skalę "Millennium", nie mniej jednak fabuła wciąga i w niektórych momentach potrafiła nieźle zagrać mi na emocjach.
Ta historia jest kolejnym dowodem na to, jak w podstępny sposób sekta potrafi wypaczyć myślenie człowieka i zrobić z niego całkowicie ubezwłasnowolnioną ofiarę.

Pierwsza część zaciekawiła mnie na tyle, że z chęcią zabiorę się za kolejną.