Ślepnąc od świateł

Mój pierwszy raz, gdy najpierw poznałam ekranizację, a później książkę. Obydwa - bardzo dobre. Mimo wszystko żałuję tej decyzji, bo cały czas w głowie miałam sceny z filmu, zamiast pobudzać samodzielnie swoją wyobraźnię.

Fabuła na prawdę mocna, ale też ciężka. Trudno jest ukazać świat mafii narkotykowej i postać dilera, w tak trafiony sposób. Tak mocne, że aż słów brakuje!

Ta powieść to coś nieprawdopodobnie dziwnego. Nie chodzi mi o fabułę bo narko-historii jest ogrom ale o styl pełen przedziwnych lecz bardzo trafionych porównań z wiwisekcją psychiki głównego bohatera. Bardzo realistycznie to wygląda ale jest równie męczące. Z jednej strony to świat obok nas i pokazany w sposób do granic możliwości ale jakoś to do mnie nie trafia.
Czytałem już Wzgórze psów i Instytut i chyba po kolejną powieść nie sięgnę (choć Radio Armageddon wygląda intrygująco).

6/10. Mogłoby być 7/10 i tak szczerze to nie potrafię odpowiedzieć na pytanie dlaczego nie więcej? Nie jest to książka łatwa. I nie jest łatwe jej opisanie. Żulczyk opisuje rzeczywistość w sposób jaki jest już jego wizytówką, i choć przeczytałem dopiero dwa tytuły tego autora, to jestem przekonany, że inne będą napisane tak samo dogłębnie i tak samo dobitnie. Co to znaczy?

Dogłębnie dlatego, że myślami głównego bohatera autor nazywa rzeczy po imieniu, czasami kontrowersyjnie, niepopularnie dziś i sprzecznie z poprawnością polityczną - a przecież to my, Ci sami, może nie handlujący konainą, ale też czasami poirytowani "pedałami z białaczką" czy innymi "abdulami", gdzie nie myśląc tak wcale - myślimy odruchami. Wyuczonymi - tak jakoś ślepnąc od świateł. I wypowiadamy te same zdania i te same opinie.

Dobitnie? Bo nie mogę dać większej oceny powieści, która choć dobra, jest mocno depresyjna. Nie realistyczna i brudna jak powieści Bukowskiego (gdzie sperma i gówno jako synonimy ludzkiego nieszczęścia leją się czytelnikowi do mózgu w podobnej ilości), ale brudna prawdziwie, brudna depresyjnie. Nie jest to kwestia kilku zabawnych gangsterskich, ładnie ulepionych w zabawne zdania kurew - a strumienia świadomości Jacka - handlarza kokainy, strumienia świadomości, którym de facto jest cała powieść.

Taka narracja nie przedstawia Ci historii, którą trawisz, oceniasz, analizujesz. Przedstawia Ci już dokonaną interpretację, analizę, ocenę sytuacji - właśnie n...

Sam tego chciał,sam się o to prosił,sam obrał taką drogę,sam wszystko na siebie sprowadził,na własne życzenie wdepnął w takie łajno...

Główny bohater- Jacek G. wyjeżdża z rodzinnego Olsztyna i przeprowadza się do Stolicy. Zamiar studiowania na ASP nie jest tego główną przyczyną: Jacek od zawsze lubił liczyć,od zawsze lubił ważyć. Chwyta się wobec tego bardziej lukratywnej opcji. Zostaje handlarzem kokainy. Z biegiem czasu staje się najlepszym przyjacielem wielu,wielu ludzi, tych znanych i tych całkiem nic nie znaczących,w ich telefonach jego numer jest na drugim miejscu z pośród najczęściej wybieranych. Jacek zarabia przy tym krocie - po paręset tysięcy miesięcznie,jeździ dobrym i eleganckim autem,nosi się adekwatnie do zarobków,a co za tym idzie zawsze wpasowuje się w dany klimat. Mieszkanie z widokiem na miasto również nie należy do tanich. To nowoczesny i sterylny apartament. Jacek nie jest głupi,wie jak o siebie zadbać. Ma niezły plan, by robić to co robi i nie dać się złapać. Niestety. Jak większość mężczyzn ma swoją słabość w postaci kobiety. Beata- bo o niej mowa, to ściśle rzecz ujmując dziwka. Dziwka,która mając w sobie to COŚ zawróciła w głowie naszemu Jackowi. Relacja między nimi jest dosyć burzliwa,toksyczna,przesycona jadem i brudnym pożądaniem. Zagoniony i przytłoczony miejskim życiem ,a raczej życiem po zmroku,bo w dzień śpi w nocy pracuje, z refluksem żołądkowym od widoku brudnej Warszawy,skąpanej we krwi i kurewstwie postanawia zrobić sobie przerwę ...

"Ślepnąc od świateł" to na pewno nie jest łatwa książka. Wymaga od czytelnika naprawdę całkowitego skupienia i ogromnej cierpliwości. Trzeba się dogłębnie w nią zatracić aby ją zrozumieć.

Główny bohater Jacek mieszka w Warszawie i pracuje tylko nocą, dostarcza towar swoim klientom. Jacek jest dobry w tym co robi. Mało mówi, ale uważnie słucha i wszystko widzi. Dba o swoich klientów na najwyższym poziomie.

Za tydzień wyjeżdża na trzy tygodnie do Argentyny, aby w końcu porządnie się wyspać i odpocząć. Jednak życie pisze różne scenariusze i czasem potrafi nas nieźle zaskoczyć. Tak właśnie było w przypadku Jacka. Torba, którą dostał do przechowania zmienia wszystko i krzyżuje jego plany.

To brutalna książka, która ukazuję Warszawę oczami dilera. Kiedy my w nocy śpimy, inni dopiero wstają i zaczynają nowy dzień. A we wszystkim zawsze chodzi o pieniądze.

Mimo wulgarnego języka, książka była naprawdę dobra, ale początek jej bardzo mnie nudził. Zakończenie - świetne! Bardzo mnie zaskoczyło i wbiło w fotel.

Po raz pierwszy na odwrót. Najpierw serial, a następnie MUSIAŁA być książka i po raz pierwszy mi to nie przeszkadzało. Więcej dowiedziałam się o Jacku/Kubie i totalnie nie przeszkadzały mi sceny z filmu, które miałam w głowie w trakcie czytania.
Brawa dla Żulczyka przede wszystkim za charakter postaci, każdy ma swój sposób mówienia i świetnie się to czyta. Kolejne brawa za sposób pokazania Warszawy i nocnego życia. Książka jest bardzo realistyczna, brak w niej sztywności (ale jest sztywniutka). Coś innego, a jednak bardzo bliskiego. Polecam!

Wstrząsający, poruszający, prawdziwy opis współczesnego świata. Żulczyk przedstawia wszystko takim, jakie jest!

Współczesna bajka w scenerii Warszawy przygotowującej się na święta Bożego Narodzenia. Jest zimno i ciemno, a nasz bohater, który pracuje jako wróżka musi zmagać się ze złymi ogrami, które chcą go pozbawić gwiezdnego pyłu.
Wróć.
Współczesna powieść o rui i porubstwie. Narkotykowych ciągach, upodleniu, zapomnieniu, celebrytach, politykach i innych nieciekawych typach. O pogardzie, bo główny bohater to diler kokainy, ale nie taki zwykły diler, to facet z klasą, elegancki, wysublimowany, czysty w obu tego słowa znaczeniach, erudyta i meloman. Któremu się wydaje, że jest ponad swoimi klientami, swoimi dostawcami, a przede wszystkich ponad głupim plebsem przeżywającym swoje małe marne życie. Inteligentny do bólu, nie żadem głupi kark paker z tatuażem w chińskie znaki. Z jego perspektywy patrzymy na Warszawę pełną desperatów, idiotów, aspirujących artystów i modelek, pracowników PR-u i domów medialnych, korpoludków, pomarszczonych i ponaciąganych mamusiek, których wszystkich łączy to, że chcą i muszą się upodlić raz na jakiś czas, albo bardzo często, a do tego usługi naszego erudyty są konieczne. Warszawa pokazana jest jak ludzki rynsztok, nie ma w książce żadnej postaci, która sprawia pozory normalności. Wszyscy są brudni i umoczeni, wzajemnie się wykorzystujący, szantażujący, cyniczni.
Czyta się to świetnie, jak powieść sensacyjną z wyższej półki, napisaną z literackim wyczuciem języka, smakowitą. Muszę przyznać, że pod tym względem podobała mi się dużo bardziej niż ...