Marzyciel

Co wydawnictwo Sine Qua Non zrobiło z tą okładką to mistrzostwo. Prawdopodobnie najpiękniejsza okładka tego roku. Niebieska ze złoconą ćmą. Na szczęście piękna okładka jest wprost proporcjonalna do treści, dlatego oprócz oczu, możemy też cieszyć umysł.

Miałam przyjemność czytać Marzyciela przedpremierowo dzięki portalowi czytampierwszy.pl, ale oprócz okładki nic nie wiedziałam o treści. Nie czytałam też nic z wcześniejszego dorobku autorki, dlatego moja nieświadomość stylu pisania i tematyki trochę była krępująca. Ale czy niespodzianka była przyjemna?

"Czytał, idąc. Czytał, jedząc. Pozostalo bibliotekarze podejrzewali, że czytał, nawet kiedy spał, albo że w ogóle nie sypiał."

Od pierwszych stron poznajemy historię Lazlo, sieroty wychowywanej przez mnichów, który słynie ze swojej marzycielskiej natury. Nie mogąc znaleźć sobie miejsca w murach klasztoru przypadkiem trafia do Biblioteki, gdzie natrafia na ślad zapomnianego miasta - Szlochu. Zgłębia jego tajemnice, uczy się języka i marzy, by kiedyś móc je odszukać. Ma wrażenie że to fascynujące miasto wybrało jego, a nie odwrotnie. Tylko jak zwykły bibliotekarz może tego dokonać?

"To marzenie wybiera marzącego, ale jego marzenie wybrało niewłaściwie. Potrzebowało bowiem kogoś o wiele śmielszego niż on."

Gdy do miasta przybywa delegacja Szlochu, poszukująca naukowców, którzy mają pomóc w rozwiazaniu enigmatycznego problemu, Lazlo niedoceniany przez społeczność zbiera się na odwagę i ...

Zachęcona piękną okładką i ciekawym opisem. Z wielką chęcią zabrałam się za Marzyciela Laini Laylor. Historia opowiada o Lazlo, sierocie, który z czasem staje się bibliotekarzem, a z biegiem historii nawet kimś więcej.
Po przeczytaniu kilku pierwszych stron przeszła mi myśl, że będzie to ciężka książka i nie byłam do końca przekonana czy mi się spodoba. Naprawdę z trudem czytało się te strony. Mało było dialogów, za to bardzo dużo opisów. Na szczęście nie zniechęcił mnie początek i bardzo dobrze, że nie odłożyłam książki na później. Co prawda nadal za dużo nie było w niej dialogów (choć więcej niż na początku), ale historia Lazlo okazała się bardzo wciągająca i szybko się ją czytało, pomimo sporej ilości tekstu na stronie.
Książka posiada bardzo wiele plusów i w sumie tylko jeden duży minus i jeden malutki. Na plus można zaliczyć bardzo dobrze wykreowanych bohaterów, dobrze wymyślony i przedstawiony świat. Plusem jest też sposób napisania książki. Małym minusem jest trochę wolno rozwijająca się akcja. Natomiast tym dużym minusem jest dla mnie zakończenie. Trudno mi tutaj zdradzić więcej, żeby nie zaspojlerować historii, ale zdecydowanie liczyłam na inny koniec.
Na wzmiankę zasługuje również samo wydanie książki, które jest bardzo dobre. Marzyciel ma miękką okładkę z zakładkami. Na początku każdego rozdziału jest rysunek ćmy, takiej jak na okładce.
Podsumowując całość. Strange the dreamer jest bardzo dobrą książką. Z ciekawymi bohaterami i bardzo dobrze prz...

W świecie stworzonym przez Laini Taylor poznajemy sierotę, bibliotekarza i przede wszystkim wielkiego marzyciel o imieniu Lazlo Strange. Jednym z największych marzeń mężczyzny jest poznanie wszystkich tajemnic miasta Szloch. Miasto to jest osobliwe, ponieważ jego prawdziwa nazwa została wymazana z ludzkich umysłów. Gdy do jego miasta zjawiają się przybysze z owego miasta Lazlo zaczyna wierzyć, że jego marzenia mogą się spełnić, ale żeby to się stało będzie musiał wyjść przed szereg czego nigdy nie robił. A w to wszystko zamieszania jest pewno niebiesko-skórna pół bogini, dzięki której Lazlo odkryje kim tak naprawę jest.

Do sięgnięcia po tą książkę skłonił mnie blurb i okładka, która została wykonana w piękny sposób (brawa dla sqn ). Jeśli chodzi natomiast o treść książki to Taylor miała świetny pomysł, choć nie spodobała mi się końcówka, ponieważ domyślam się co będzie się dziać w 2 tomie. Lazlo został dobrze wykreowany, mimo że czasami był zbyt idealny. Reszta postaci też jest świetna, bardziej naturalna, posiadali więcej wad w charakterach. Autorka przemyciła kilka problemów społecznych, z którymi mamy do czynienia np. nietolerancja, strach przed przyszłością I patrzenie w przeszłość. Akcja toczy się równomiernie, choć przyznam, że niektóre opisy miejsc pomijałam. Użyte zostały imiona mało popularne w literaturze, co mnie bardzo cieszy.​

Magiczna opowieść , w której poza pomysłem zachwycił mnie język autorki.