Szklane skrzydła motyla

„Szklane skrzydła motyla” Katrine Engberg to drugi tom cyklu o śledczych Jeppe Kørner i Anette Werner, którego akcja rozgrywa się w Kopenhadze. Ja zaczęłam lekturę oczywiście od tego tomu i wydaje mi się, że przez to z początku trochę się w fabule gubiłam – narracja przedstawiona jest z punktu widzenia sporej ilości postaci, a że każda z nich była dla mnie nowością, to trudno było naraz ich wszystkich spamiętać. Później jednak, gdy zapamiętałam kto jest kim, było dużo lepiej. O autorce mówi się, że dobra jest w portretach psychologicznych postaci i w zgrabnym spinaniu wątków fabularnych. I w sumie muszę przyznać temu stwierdzeniu rację – postacie faktycznie są bardzo wiarygodne, najbardziej udane są panie – zarówno Anette, która właśnie została matką i prawdopodobnie cierpi na lekką depresję poporodową, jak i Esther, starsza pani, bardzo żywiołowa i energiczna, jednak walcząca z depresją. Co do wątków, to przez rozpisanie akcji na tyle postaci, są one dosyć zagmatwane, ostatecznie jednak ładnie spajają się w całość, wszystko do siebie pasuje. Atmosfera panująca w powieści też jest ciekawa – jest dosyć mroczne, duszno i mglisto. Intryga kryminalna oczywiście finalnie mocno zaskakuje. Ostatecznie muszę przyznać, że jestem zadowolona z lektury, choć nie była to lektura nieodkładalna. To po prostu dobry, mroczny, skandynawski kryminał. Myślę, że chciałabym jeszcze kiedyś coś z tej serii przeczytać.

Macie swoje ulubione motywy w thrillerach lub kryminałach? Ja uwielbiam motyw związany z psychiatrią, szpitalem psychiatrycznym lub chociażby terapią z psychologiem. Temat zawiłości i nieobliczalności ludzkiej psychiki zawsze powoduje automatyczny wzrost mojego zainteresowania.

Z tego powodu sięgnęłam właśnie po tę książkę.
🦋
Ten tytuł to kryminał z elementami thrillera. Mamy tu misternie zaplanowane zabójstwo, gdzie ofiara zostaje odnaleziona w miejskiej fontannie, w centrum Kopenhagi. Mamy kolejne ofiary, zamordowane w ten sam sposób, które łączy wspólna zawodowa przeszłość w jednym z zakładów psychiatrycznych. Prowadzone śledztwo dociera do zatajanych metod terapeutycznych, praktykowanych w zakładzie, które niekiedy prowadziły do tragedii podopiecznych.
🦋
Samo śledztwo nie jest tutaj najmocniejszym punktem powieści. Dla mnie dużo bardziej ciekawe były wątki poboczne, dotyczące podopiecznych Motyla właśnie. Najciekawszym "śledczym" okazała się Anette - młoda mama, funkcjonariusz policji, która mimo przebywania na urlopie macierzyńskim bardzo angażuje się w prowadzoną sprawę.
🦋
Pomysł na fabułę również do mnie przemówił. Za każdym razem kiedy już miałam wrażenie, że rozwiązałam zagadkę, okazywało się, że autorka wyprowadziła mnie w pole :) Jednak mimo tych plusów nie do końca poczułam klimat tej powieści. Myślę, że zabrakło mi nieco więcej mroczności, szaleństwa i złożoności ludzkiej psychiki.

Taki szybki, prosty kryminał. Mamy seryjnego mordercę i kilku podejrzanych. Powiązania ze szpitalami psychiatrycznymi i podejrzanymi są zarówno pacjenci jak i personel, co jest na plus.
Na minus, że akcja toczy się szybko, trochę za szybko i za łatwo według mnie. Morderca bez problemów porzuca zwłoki w miejscach publicznych. Śledczy rozwiązują sprawę dzięki cudownym olśnieniom lub intuicji. Nie lubię takich nierealnych sytuacji w kryminałach, tam musi się więcej dziać, wystąpić więcej główkowania. Ale poza tym czytało się całkiem przyjemnie.

„Szklane skrzydła motyla” Katrine Engberg od Wydawnictwa Zysk i S - ka, to świetny kryminał, który dał mi dużo przyjemności z lektury i prowadzenia własnego śledztwa. Z wielkim zainteresowaniem szukałam sprawcy, a moje typy okazały się nietrafione. Podejrzanych jest tu wielu, liczba ślepych zaułków zaskakująca duża, a śledztwo napotyka na mnóstwo przeszkód.

Książki, które poruszają w jakimś stopniu kwestię dzieci i odpowiedzialności za ich bezpieczeństwo, rozwój i ich funkcjonowanie w społeczeństwie zawsze mnie bardzo poruszają, a w tej książce pojawia się ten aspekt jakby w krzywym zwierciadle. Dom Motyl dla młodzieży z problemami psychicznymi to miejsce, które łączy trzy ofiary. Co to za miejsce? Jacy ludzie tam pracowali? Czy dzieci były tam otoczone należytą opieką? A może to miejsce skrywa jakąś mroczną tajemnicę?

Jednak podstawowe pytania to: kto zabija i dlaczego?

Podoba mi się również zestawienie „wymagających specjalnej opieki dzieci” z niemowlęciem detektyw na urlopie macierzyńskim. Niesie to dodatkowe emocje podczas lektury, która jest niezwykle ciekawa. Przedstawione dzieci z chorobami psychicznymi są „normalnymi osobami”, które potrzebuję pomocy lekarskiej, zrozumienia, czasu, troski… tak jak wszystkie dzieci. Zaś poczucie bezpieczeństwa to fundament, na którym można budować. W subtelny sposób bez dydaktycznej nuty Katrne Engberg walczy ze stereotypami dotyczącymi osób chorych psychicznie.

...

Średnia, ale dobrze się bawiłam mimo wszystko, chociaż bohaterami ta książka nie stoi.

Młody chłopak znajduje w fontannie zwłoki kobiety. Morderstwo zostało dokonane najpewniej w innym miejscu, ponieważ krew spuszczono, a na ciele widać tylko liczne nacięcia. Niestety następne dwa dni przynoszą kolejne dwa trupy. Sposób działania jest w zasadzie taki sam, co więcej okazuje się, że wszystkie osoby, które padły ofiarą mordercy znały się i razem pracowały w ośrodku terapeutycznym, który został zamknięty ze względu na śmierć jednej z pacjentek. Czy ktoś zaplanował zemstę?

Bardzo cieszę się, że mogłam sięgnąć po duńską literaturę. Prawda jest taka, że na półkach królują kryminały szwedzkie, czy norweskiej, a tych z Danii tak często się nie spotyka, albo przynajmniej umykają przed moim wzrokiem 😉
Od pierwszej strony autorka zaciekawia czytelnika i wprowadza go w całą historię, która nie ukrywam, jest dość przerażająca. Sam klimat deszczowej, szarej Kopenhagi dodaje dreszczyku emocji. Bardzo odpowiadał mi język, którym posługiwała się Katrine Engberg, prosty, przejrzysty. Dodatkowo ciekawi bohaterowie: nieidealni, przepracowani, styrani życiem, mający różne problemy, po prostu normalni. Na całą serię zdarzeń możemy spojrzeń z różnych perspektyw, przez co mamy dokładniejszy ogląd na wszystko.

Oprócz tego, że podczas lektury bawiłam się wybornie, to również dowiedziałam się kilku ciekawych rzeczy: czym jest skaryfikator, teratologia, patologia humoralna, czy teoria chaosu. Uwielbiam kiedy zostają wprowadzone takie nowe dla mnie informację, wte...