Tatiana i Aleksander (cz. 2/2)

Przeczytana szybko i z zapartym tchem. Druga czesc losów Tatiany i Aleksandra wogole mnie nie rozczarowala,a nawet wrecz przeciwnie- jeszcze bardziej mnie pochlonela i zauroczyla. Dzieki tej pozycji czlowiek bardziej rozumie tragednie wojny i bardziej docenia zycie,ktore ma. Polecam wszystkim z czystym sumieniem.

Potwierdzam słowa przedmówczyni - czyta się nieco trudniej od pierwszej części, poza tym czuje się żal, że tak mało w tej książce tych dwojga razem, a nie oddalonych od siebie o setki kilometry. Plus za bardzo plastycznie wprowadzane retrospekcje. Zdecydowanie polecam :)))

Zarówno pierwsza jak i druga część zostawiły po sobie pustkę. Ból, że tak znakomita książka się już kończy. Ta książka zmieniła moje życie, naprawdę! Kończąc drugą część miałam wrażenie jakby ktoś bliski mi umarł...

Kontynuacje mają to do siebie, że zwykle są niestety gorsze od orginału. "Tatiana i Aleksander" to jednak wyątek potwierdzający regułę. Świetna powieść, absolutnie dorównująca "JM".

'' Tatiana i Aleksander '' to druga część trylogii autorstwa Paulliny Simons . Trylogia ogólnie bardzo dobrze przyjęta , tak dobrze że gdzieś tam w kręgach kina toczą się rozmowy o ekranizacji całego '' Jeźdźca miedzianego '' . Mnie osobiście druga część podobała się zdecydowanie mniej niż pierwsza . Rzecz znowu rozpisana jest właściwie na dwóch czasowych płaszczyznach , ale na trzech nazwijmy to roboczo , '' sytuacjach '' . Śledzimy bowiem losy Tatiany która po wielu perypetiach w końcu dociera do Ameryki tam zostaje , pracuje i tam rodzi syna któremu daje na imię Anthony . Naprzemiennie obserwujemy też losy jej męża Aleksandra który pozostał w Związku Radzieckim , a po zakończeniu wojny wylądował w więzieniu . Na dokładkę dowiadujemy się co się działo z rodziną Aleksandra , od czasu kiedy on sam miał 11 lat , a jego rodzice porzucili wygodne życie w imperialistycznej Ameryce i wyzbywszy się amerykańskiego obywatelstwa wyjechali całą rodziną do Związku Radzieckiego budować wyśniony i cudowny ich zdaniem komunizm . Ta część ich historii bardzo realistycznie i dokładnie pokazuje jak powoli upadały ich komunistyczne ideały i w końcu '' upadli '' i oni . Jak sami wpędzili się w pułapkę z której nie mieli już wyjścia . Mamy więc już cały obraz życia Aleksandra do momentu kiedy poznał Tatianę . Ale wracając do Ameryki do Tatiany trzeba powiedzieć , że prowadzi ona sobie całkiem spokojne stabilne życie ze swoim małym synkiem jednak '' coś '' nie daje jej spokoju . Pewne przesłanki ...

Równie wspaniała jak pierwsza część, jest to opis miłość która pokona wszystko. Pokazuje ona także jak bezlitośni byli dla siebie ludzie.

Wspaniała książka. Wszystkie części są rewelacyjne

Cudowna, tak samo jak pierwsza część.

Przepiękna druga część JM.

Druga część słynnego cyklu " Miedzianego Jeźdźca " za mną. Podzielę się wrażeniami.

Historia Tatiany naiwna i irytująca. Tatiana oczywiście nadal nieskazitelnie dobra i wszyscy od pierwszego wejrzenia ją kochają i pragną jej pomagać a ona nie umie i nie chce ułożyć sobie życia . Wciąż umartwia się i cierpi na okrągło to samo. A moment kiedy podąża za przeczuciami w poszukiwaniu ukochanego kładąc na szli dobro i przyszłość swojego dziecka zupełnie mnie zszokowała.
Historia Aleksandra wręcz odwrotnie wciągająca i ciekawa. Śledziłam z dużym zainteresowaniem jego losy, pragnęłam dowiedzieć się jak poradzi sobie w kolejnych więzieniach i obozach, jak niezmordowanie walczy o przetrwanie w tych nieludzkich czasach.
Zwraca tu uwagę opis działań wojennych, sposób funkcjonowania obozów i więzień w czasach stalinowskich. Straszne i bezlitosne oblicze
Związku Radzieckiego i sytuacji w Armii Czerwonej.
Niepotrzebne opisy losów Aleksandra i jego rodziny, które już znamy z poprzedniej części. Znajdujemy całe mnóstwo powtórzeń, które było dla mnie zwyczajnie nudne i męczące.
Wspomnienia erotyczne bohaterów zbędne zwłaszcza, że są przepisywane kursywą z " Jeźdźca ", pomijałam je podczas czytania ponieważ odnosiłam
wrażenie, że bohaterowie chyba bardziej tęsknią za seksem niż za sobą. Być może taki zabieg miałby sens w scenariuszu filmowym natomiast w powieści przepisywanie fragmentów tekstu nie wnosiły nic nowego.
Opowieść nabiera tempa w chwili, gdy Tati...

Piękna książka. Przeczytałam ją jednym tchem. Na szczęście nie jest to typowe romansidło osadzone w czasie II wojny światowej. Doskonale pokazuje działania komunistów i bezsensowną walkę Rosjan z chorym systemem. Polecam, polecam, polecam.

genialna druga część "JM"