Testament

Zrobiłam sobie dłuższą przerwę z czytaniem książek Pana Mroza. Teraz skończyłam " Testament", który specjalnie mnie nie zszokował. Reprywatyzacja, znana od zarania dziejów żądza pieniądza, wyczekana zemsta, manipulowanie zdarzeniami i osobami itd. Do tego wybuchowa para Chyłka - Zordon w nowej odsłonie. I nawet podobało mi się, że Chyłka nie chlała na umór i była trzeźwa. Niestety do czasu. Na koniec autor dał jej do ręki granat, którego wybuch już jej nie powstrzymał. Są dalsze losy tej pary ale nie wiem kiedy po nie sięgnę. Boję się już wyobraźni Pana Remigiusza.

Po emocjonującym końcu „Oskarżenia” chciałam chwilę odpocząć. Niestety moje prośby nie zostały wysłuchane i już na samym wstępie książki mamy ogrom emocji i wydarzeń. Chyłka za wszelką cenę chce wyciągnąć Kordiana, a natrafia się do tego wyjątkowa sytuacja. Do Joanny zgłasza się jej lekarz i informuje o nietypowej sprawie. Prosi więc zajęta prawniczkę o pomoc. Ta zgadza się tylko dlatego, że dzięki jego informacji pomoże komuś dla kogo Chyłka poświęca cały swój czas. Gdy może skupić się na sprawie grubiańskiego lekarza pojawiają się nowe fakty. Czy testament był przypadkowy? Kto chce wrobić lekarza, który jest uważany za winnego? A może nie jest on do końca taki niewinny?
Matko, co to była za część. Myślałam, że po „Oskarżeniu” nic mnie bardziej nie zaskoczy. Tu jednak jest jeszcze ciekawiej. Znowu mamy wiele wątków i pędząca akcje. Chylak trzyma formę i uwielbiam ją jeszcze bardziej. Choć w sumie nie wiem czy mogę ją lubić jeszcze bardziej😂. Kordiana w tej części było mi chyba najbardziej żal. Wycierpiał swoje ponownie, a jego psychika w pewnym momencie nie wytrzymała. Joanna jednak nie pozostawiła go samego i we dwójkę prowadzili zawiłą i jedna z najtrudniejszych chyba spraw. Sama juz na początku wydałam wyrok i byłam pewna swojego wyboru. Tu jednak chyba was nie zaskoczę was, myliłam się. Pojawiają się nowe osoby, wydarzenia z przeszłości i coś nowego, czyli sektor prawny z którym nie mieliśmy do czynienia w żadnej części. Najbardziej niespodziewanym elementem dla m...

Przyznam się bez bicia, że po "Oskarżeniu" obiecywałem sobie przerwanie przygody z Joanną Chyłką i Kordianem Oryńskim. Po pewnym czasie zmiękłem i postanowiłem dać autorowi jeszcze jedną szansę. Podchodziłem więc do tej książki jak do dzikiego jeża. Moje obawy okazały się całkowicie bezpodstawne: mamy świetny, i obecnie realnie medialny, wątek kryminalny związany z reprywatyzacją, dobrze przemyślane zwroty akcji oraz język Chyłki - cięty, dobitny i jak zwykle ociekający sarkazmem.
Gdy już trochę przyzwyczaimy się do "prędkości", zaczynamy dostrzegać finał i czekamy na szczęśliwy koniec, nagle akcja niesamowicie przyspiesza aby w finale pozostawić czytelnika dokumentnie zaskoczonego.
Polecam!

"Testament"
U mnie nadal Mroźno 😊 Siódmy tom serii o Chyłce i Oryńskim. Do kancelarii zgłasza się klient, którego Chyłka od razu próbuje sprawić bo jego sprawa wydaje się dla niej nieistotna. Jednak układ który proponuje klient zupełnie zmienia postać rzeczy i Chyłka podejmuję się sprawy, dzięki czemu zdoła wybronić Kordiana z ciążących na nim zarzutów. Gdy tylko Joanna zgłębia sprawę rusza lawina nieoczekiwanych zdarzeń, która odkrywa coraz więcej ofiar.
Chyłka nadal nie pokazując po sobie, trwa w żałobie. Jednak los znowu jest dla niej okrutny i traci kolejną bliską jej osobę...

Usłyszałam ostatnio najpiękniejszy komplement, który był jak balsam dla mojej duszy... a brzmiał on tak " wiesz kogo mi przypominasz?" nie wiem, ale pewnie zaraz się dowiem? "Chyłkę z książki Mroza"... o jasny gwint jak mi te słowa pochlebiły, no bo halo halo przecież Chyłka oprócz pyskatego języka jest niezwykle błyskotliwą i inteligentną postacią :)

Zordon w pace, Chyłka nie ma pomysłu jak Go wyciągnąć a wie doskonale, że Gorzym tylko czeka na okazję by dopaść Oryńskiego. Propozycja pomocy przychodzi niespodziewanie, kiedy zgłasza się do Niej... ginekolog, który prowadził Jej ciążę. Rafał Kranz otrzymuje niespodziewanie ogromny spadek od jednej ze swoich pacjentek, aczkolwiek lekarz twierdzi, że przyjął kobietę w swoim gabinecie tylko raz, co gorsza kiedy jedzie na miejsce do starej nieruchomości znajduje tam zwłoki tejże kobiety...
Prawniczka nie bardzo jest zainteresowana prowadzeniem tej sprawy, kiedy jednak lekarz oferuje pomoc w wyciągnięciu z więzienia Zordona, Chyłka natychmiast zgadza się bronić Kranza.

Chciałoby się pisać dalej i opowiadać co dzieje się pośród 534 stron przygód Chyłki i Kordiana, ale mam wrażenie, że mogłabym odebrać zbyt wiele przyjemności z czytania fanom tego duetu. Napiszę więc krótko... Myślałam, że już lepiej niż do tej pory być nie może, a jednak okazało się,że może :) tom 7 stał się moim ulubionym...
Panie Remigiuszu proszę za długo nie pozostawiać nas w stanie oczekiwania, bo tutaj nawet tequila nie przyćmi tęskno...

Pierwszą około połowę książki czytało się z zaciekawieniem. Chyba też trochę "tęskniłam" za charakterem Chyłki i to też miało wpływ na odbiór. Autor jak zawsze dobrze wprowadza w temat i buduje napięcie. Niestety, gdy opadły pierwsze wrażenie nie pozostało za wiele. Fabuła stała się przewidywalna, nudna, nic się nie działo- brak akcji i jej zwrotów. Brakowało wiele aby dorównać poprzednim częścią. Na koniec już tylko przelatywałam po tekście łowiąc najważniejsze fakty. Sprawa z Oryńskim nierealna... Zakończenie? Hm.. z doktorkiem takie sztuczne, między prawnikami już chyba autorowi brakuje pomysłów :/. Przeczytam, bo już mam z biblio następną część, ale coś mi się wydaje, że autor ciągnie serię, bo jest opłacalna i rozpoznawalna; z drugiej strony czy tak szybko prawnikowi mogą się skończyć pomysły na książki o prawnikach i procesach? Obym się myliła i była to jedna ze słabszych książek, a następna mi ją zrekompensowała :).

Mimo mojego uwielbienia dla Chyłki i Zordona nie mogę ocenić tej książki wyżej niż "przeciętna". To nie było bardzo dobre, to naprawdę było bardzo przeciętne. Podczas lektury odnosiłam wrażenie, że autor nie ma już pomysłu na Chyłkę, a i Zordon jakiś inny. Było trochę nijako, ot kolejna pozycja na rynku wydawniczym, ginąca w zalewie setek innych do wyboru. Nie wyróżnia się niczym szczególnym. Nie oznacza to, że nie da się tego czytać. Da się oczywiście, nawet szybko i bez większej niechęci. Ale to już nie jest to, co było na początku. To się zaczyna robić miałkie i bez wyrazu. Nie zarzekam się, że nie przeczytam kolejnej części ale na pewno nie czekam na nią, przebierając z niecierpliwością nogami.
Mówiłam już wcześniej i powtarzam po raz kolejny - Pan Mróz powinien przystopować. Pisanie na akord nikomu korzyści nie przynosi. Autor się wypala, a czytelnik przyjemności z czytania ma niewiele.

Kolejna rewelacyjna powieść Remigiusza Mroza. Wciągająca i mamiąca tropami... znowu wyprowadzono mnie w pole. No i powróciła dawna Chyłka i jej dosadne teksty:) Lubię towarzyszyć bohaterom w ich prawnych zmaganiach. Zawód prawnika to jednak bagno, a to, że wszyscy kłamią jest dołujące. A zakończenie... Pan Mróz znowu przywalił z grubej rury:)