Tomek w krainie kangurów

Uosobienie cnót wszelakich, odcinek pierwszy.

Tomek Wilmowski mieszka w Warszawie u wujostwa ze strony zmarłej matki. Z powodu zatargów z władzą jego ojciec musiał uciekać z kraju. Pewnego dnia odwiedza go przyjaciel ojca Jan Smuga, który przywozi informację, że ojciec chce zabrać Tomka na wyprawę do Australii. Tak rozpoczyna się pierwsza przygoda naszego bohatera.

Wielką zaletą książek o Tomku zawsze były dla mnie opisy flory i fauny terenów, które przemierzali. Byłam ogromną fanką wszelakich książek o zwierzętach i programów przyrodniczych w telewizji, więc czytałam te książki z przyjemnością, a im bardziej szczegółowy opis danego zwierzęcia - tym lepiej. To się mimo upływu lat prawie nie zmieniło.

Niestety czytając tę książkę powtórnie, nie mogłam powstrzymać wywracania oczami za każdym razem, kiedy Tomek okazywał się chodzącym ideałem. Wcześniej to aż tak bardzo nie raziło, a teraz - o matko. Chłopak był tak nieskazitelny, że aż mnie zęby rozbolały. Do tego ten łopatologiczny ciężki patriotyzm, jakby ktoś łyżką do głowy wpychał. Mój kraj jest lepszy niż twój, a w naszej stolycy panie gruszki na wierzbie rosną.

Stara baba, a książki dla dzieci czyta. Ale chciałam sprawdzić jak zmienił się mój gust od dzieciństwa, bo w szkole podstawowej książki te mi się kompletnie nie podobały.
Książkę cechuje piękny, literacki język, zarówno w opisach, jak i w dialogach. To dobrze i źle, bo teraz nikt nie używa imiesłowowych równoważników zdań. Jest też sporo wiedzy o zwierzętach danego kontynentu, o geografii i historii odkryć. Wszystko to wplecione w rozmowy, w narrację.
'Tomek w krainie kangurów' ukazał się w Katowicach w 1957, ale akcja nie toczy się w czasach współczesnych ukazaniu się, lecz w czasie zaborów. Bohaterowie mają więc problemy podobne do tych, które mieli czytelnicy z 1957 roku. To był zdaje się kostium historyczny,tak jak 'Konrad Wallenrod'. W pierwszym rozdziale widzimy Tomka Wilmowskiego w swojej szkole i rodzinie. Ojciec - na emigracji politycznej, w szkole - propaganda rosyjska. Inteligencka młodzież dostaje dwie porcje wiedzy. Jedną jest oficjalna wiedza szkolna, a drugą 'Prawdziwa historia Polski'. I trzeba pomysłowości tych młodych głów, żeby się w tym nie pogubić.
Książka chwali wartości pozytywne, takie jak solidarność przyjaciół, lojalność, pomoc w potrzebie, ale i naukę, która przydaje się w życiu.
Mnie, już nie dziecku, spodobała się ta książĸa, ale nie wiem, czy dla młodego umysłu taki styl powieści jest jeszcze ciekawy.