Tonąc w szkarłacie

Współpraca reklamowa @wydawnictwokreatywne

„Tonąc w Szkarłacie” to drugi tom trylogii „Bracia Branham”.

Po lekturze debiutu literackiego Cassie J. Czerwińskiej miałam w głowie bardzo wiele pytań, dlatego sięgając po kontynuację losów Aurelii Winslow, liczyłam na to, że chociaż na cześć z nich otrzymam odpowiedzi. I faktycznie tak się stało, chociaż teraz, kiedy jestem już po lekturze, w mojej głowie pojawiły się kolejne i mam nawet wrażenie, że jest ich zdecydowanie więcej niż poprzednio.

Drugi tom znacznie różni się od pierwszego. Nie jest już tak niebanalny, jak poprzedni, ponieważ zawiera rozwinięcia wątków, które dało się przewidzieć, ale to wcale nie znaczy, że jest gorszy. Po prostu jest inny, mniej mroczny i od razu widać, że główna bohaterka zaczęła pracować nad swoją traumą. Oczywiście nie zrobiła tego sama, bo pomógł jej w tym zarówno profesjonalista, jak i drugi z braci Branham — William, ale naprawdę w trakcie czytania miałam wrażenie, że dziewczyna wychodzi na prostą i zmierza ku względnej normalności.

Dużym plusem tego tomu jest bez wątpienia wątek romantyczny pomiędzy Aurelią a Williamem. Jednak nie myślcie sobie, że autorka zaserwowała swoim czytelnikom cukierkowe love story. Co to, to nie. Jak dobrze wiemy z „Tonąc w Błękicie” - Winslow i Branham to dwoje poranionych i zamkniętych w sobie ludzi, dlatego ich uczucia względem siebie również są skomplikowane, jednak towarzyszenie im podczas tego, jak burzą postawione wokó...