Publikacja ukazała się tuż po wpisaniu Torunia przez UNESCO na listę Światowego Dziedzictwa Kultury (koniec 1997 r.). Edycja rysunków pochodzących z połowy XVIII stulecia, czyli sprzed 250 lat, ukazuje w całej rozciągłości nieprzerwane istnienie, w niemal nieskażonej postaci i nie zmienionym kształcie, najważniejszych obiektów architektury miasta od czasów średniowiecznego gotyku, nowożytnego renesansu i baroku oraz klasycyzmu, jak również nie naruszony układ przestrzenny Starego i Nowego Miasta od czasów średniowiecza. Pokazuje również nie istniejące dziś obiekty (kościół dominikański i klasztor św. Mikołaja). Wartość rysunków Steinera została po 1945 r. wysoko oceniona przez polskich historyków sztuki (podkreślano zwłaszcza rolę panoram Torunia).