Opinia na temat książki Tylko jedno kłamstwo

Oczywiście, że tytuł to kłamstwo. Czego jak czego, ale kłamstwa w tej historii jest aż za dużo. Do tego stopnia dużo, że cała historia w pewnym momencie traci na wiarygodności, a co za tym idzie, na zainteresowaniu czytelnika (przynajmniej moim). Jakby autorce chodziło tylko o to: kto więcej, kogo więcej i komu więcej. A przecież wcale tak nie musiało być, bo choć może to historia mało odkrywcza, to jednak autorka potrafi pisać, co udowodniła choćby w Córeczce. Moim zdaniem tutaj się pogubiła, w ilości, która niestety rzutowała na jakość.
Nadmiar kłamstwa i oszustwa, absurdalności wypowiadanych przez bohaterów stwierdzeń sprawił, że zaczęłam zastanawiać się nad stanem psychicznym bohaterów. W efekcie nabrałam przekonania, że nic w tej opowieści nie jest prawdą, a bohaterowie na tyle kręcą i kłamią, że w zasadzie to nie mam ochoty ich poznać, polubić, wzbudzić w sobie jakieś przyjazne uczucie w stosunku do nich. I w sumie to może nich się wszyscy wykończą, choć świat będzie miał w sobie mniej kłamstwa.
Zmęczyła mnie ta historia, wieczne odkrywanie nieprawdziwości informacji, częste powtarzanie informacji o dzieciach. Infantylne tłumaczenia bohatera. Brak spójności bohaterki. Była dla mnie zupełnie nieprzewidywalna, bo i ile mogłam początkowo zrozumieć jej zachowanie, o tyle później wymknęło się to spod mojej kontroli.
Ale, ale… Nadal książkę czytało się szybko. Autorka nie bawi się w barwne opisy, prowadzi historię prosto, szybko z zaangażowaniem. Jak dla mnie, wiele przez to traci, choć podejrzewam, że wielu czytelników chętnie przyjmuje jej punkt widzenia.
Ja oczekiwałam po tej książce więcej i stąd moje rozczarowanie, a co za tym idzie, moja ocena.