Opinia na temat książki Tylko żywi mogą umrzeć

Krucyfiks zostaje skradziony z zakonu, a odnalezienia złodzieja podejmuje się Tessa Brown. Młoda dziewczyna, która poluje na demony, choć w połowie jest jedną z nich. Świat duchów jest zaniepokojony sytuacją w piekle i wszystko wskazuje na to, że rozpoczął się wyścig, by zdobyć pięć artefaktów, które mogą otworzyć lub zamknąć bramy piekieł na zawsze. Tessa, wspierana przez sam Watykan oraz Killiana (któremu początkowo nie wie, czy może zaufać, ale ten facet potrafi podbić każde serce, serio) i grupę przyjaciół rozpoczyna wyścig, którego wynik zadecyduje o losach Ziemi.

Są pewne książki, które nie muszą być dobre, bym mogła je lubić. „Tylko żywi mogą umrzeć" to debiut młodej autorki i zdecydowanie jest to wyczuwalne. Na swój sposób jest to jednak usprawiedliwione. W końcu na pierwsze razy należy patrzeć w odrobinę mniej surowy sposób. Zanim przejdę jednak do tego, dlaczego polubiłam tę książkę i dlaczego po skończeniu słuchania audiobooka od razu kupiłam ją w wersji papierowej wraz z kolejnym tomem — muszę was szczerze uprzedzić, że to nie jest coś, co zachwyca. D. B. Foryś pisze lekko i świetnie wpłata humor w akcję, ale jednocześnie chwilami przesadnie skupia się na głównej parce, zapominając o reszcie świata, a wykreowany przez nią uniwersum ma zgrzyty. Tyle że wciąż jest to w stanie oczarować czytelnika. Podczas czytania dobrze się bawiłam i nic poza tym dla mnie się nie liczy. Co ciekawe polubiłam nawet Tessę, którą fantastycznie opisują słowa Killkana: „Ogarnij się kobieto". Dawno tyle nie prychalam z mieszanką kpiny oraz sympatii. Jestem ogromnie ciekawa, co dalej wymyśli autorka i czy wraz z kolejną częścią będzie widać progres w pisaniu.

„— To nie tak, że ja mam bałagan... Poza tym istnieje duża szansa, że w razie włamania złodziej się o coś potknie, rozbije sobie łeb i umrze, oszczędzając policji wielogodzinnych poszukiwań."