Czas pogardy

Name: Czas pogardy
Rating: 8.83 (384 reviews)
ISBN: 9788375780314

Andrzej Sapkowski

8.8 /10

Ocena 8.8 na 10 możliwych
Na podstawie 384 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

8.8 /10

Ocena 8.8 na 10 możliwych
Na podstawie 384 ocen kanapowiczów

Opis

ŚWIAT CIRI I WIEDŹMINA OGARNIAJĄ PŁOMIENIE
Wielki zjazd magów kończy się krwawym przewrotem. Cesarstwo Nilfgaardu dokonuje inwazji na Północne Królestwa. Ciri, Geralt i Yennefer, porwani przez wojenną zawieruchę, zostają rozdzieleni i rzuceni w różne strony świata. Kim jest czarny rycerz ze skrzydłami drapieżnego ptaka na hełmie?
Nastał czas miecza i topora, czas wilczej zamieci. Czas pogardy.

A w czasach pogardy na powierzchnię wypełzają Szczury. Szczury atakujące po szczurzemu, cicho, zdradziecko i okrutnie. Szczury uwielbiające dobrą zabawę i zabijanie.
To maruderzy z rozbitych armii, zabłąkane dzieciaki, zgwałcone dziewczyny, wieśniacy, których obejścia spalono, a rodziny wymordowano. Wyrzutki, dziwna zbieranina stworzona przez wojnę i na wojennym nieszczęściu żerująca. Ludzie, którzy wszystko przeżyli, wszystko utracili, którym śmierć już niestraszna. Przyodziani w zrabowane błyskotki, solidarni w biedzie i nieszczęściu, dla obcych zaś mający tylko to, czego sami zaznali od pogrążającego się w chaosie świata. Pogardę.

ANDRZEJ SAPKOWSKI (ur. 1948) jest z wykształcenia ekonomistą i przez wiele lat pracował w handlu zagranicznym. Jako twórca fantasy debiutował w roku 1986 na łamach ?Fantastyki? opowiadaniem ?Wiedźmin?, które zapoczątkowało cykl opowieści o białowłosym pogromcy potworów, Geralcie z Rivii. Saga Sapkowskiego uznawana jest przez krytykę za literacki fenomen lat dziewięćdziesiątych; każdy z jej tomów zajmuje najwyższe miejsca na listach bestsellerów.
W roku 2002 ukazał się pierwszy tom trylogii husyckiej NARRENTURM, a później tomy kolejne: BOŻY BOJOWNICY i LUX PERPETUA.
Sapkowski jest laureatem licznych nagród, w tym Paszportu ?Polityki? i nagrody im. Janusza A. Zajdla (pięciokrotnie); w 2003 roku nominowano go do nagrody Nike. W roku 2009 jako pierwszy nieanglojęzyczny autor został uhonorowany David Gemmell Legend Award. Jego książki są wydawane w prawie wszystkich krajach europejskich i USA; szczególną popularnością cieszą się w Niemczech, Czechach, Rosji, Hiszpanii, na Litwie i na Ukrainie. Na motywach cyklu wiedźmińskiego powstały gry komputerowe WIEDŹMIN oraz WIEDŹMIN 2.
Oprócz cyklu wiedźmińskiego i trylogii husyckiej Sapkowski jest też autorem eseju z mikropowieścią ŚWIAT KRÓLA ARTURA. MALADIE oraz leksykonu literatury fantasy RĘKOPIS ZNALEZIONY W SMOCZEJ JASKINI. Opowiadania spoza cyklu zostały zebrane w tomie COŚ SIĘ KOŃCZY, COŚ SIĘ ZACZYNA. W 2005 roku jeden z najwybitniejszych polskich literaturoznawców i krytyków, prof. Stanisław Bereś, przeprowadził z Andrzejem Sapkowskim wywiad rzekę HISTORIA I FANTASTYKA, a w roku 2009 ukazała się ostatnia powieść twórcy ?Wiedźmina?, ŻMIJA.

Data wydania: 2010-11-10

ISBN: 978-83-7578-031-4, 9788375780314

Wydawnictwo: SuperNowa

Kategorie: Fantastyka, Fantasy

Stron: 320

Mamy 5 innych wydań tej książki

Autor

Andrzej Sapkowski

Urodzony 21 czerwca 1948 roku w Polsce (Łódź)

Polski pisarz fantasy. Urodził się i mieszka do dzisiaj w Łodzi. Zdobył wykształcenie ekonomiczne. Jest żonaty. Ambasador Łodzi w walce o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Od 9 lipca 2008 roku jest także honorowym obywatelem tego miasta. Twó...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Andrzej Sapkowski

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

CZAS WIELKIEJ WOJNY

8.10.2023

Minęło pół roku od kiedy omawiałem pierwszy tom wiedźmińskiego cyklu Sapkowskiego. Mam tu na myśli "Krew elfów", choć pewnie będą tacy, co powiedzą, że cykl zaczął się od "Ostatniego życzenia". I wiecie co, nawet bym się z tym zgodził, bo te dwa pierwsze zbiory opowiadań ("Ostatnie życzenie" i "Miecz przeznaczenia") bardziej przypominają powieści ... Recenzja książki Czas pogardy

@mrocznestrony × 4

Historii ciąg dalszy...

19.03.2015

Ciri wraz z Yennefer wyruszają na zjazd czarodziejów. Ciri nie jest zadowolona, ponieważ właśnie tam pójdzie do szkoły dla czarodziejek. Pragnie zobaczyć się z Geraltem przed pójściem do "więzienia". W tym samym czasie Geralt podróżuje za czarodziejkami, by je chronić. Wojna coraz bardziej się rozprzestrzenia, niosąc ze sobą krwawe żniwo, które two... Recenzja książki Czas pogardy

@Elfik_Book × 1

Nadchodzi pogarda

7.10.2012

Seria "Wiedźmin" zdobyła dużą popularność w Polsce, ale także i w Europie. Została wydana między innymi w Niemczech, Czechach i Francji. "Czas pogardy" jest czwartym tomem serii. Cieszyłam się strasznie, gdy miałam w końcu czas by otworzyć tę książkę i zabrać się za czytanie. Saga o wiedźminie naprawdę mnie zachwyciła. Trochę jestem zdziwiona, że n... Recenzja książki Czas pogardy

Czas pogardy.

6.07.2011

Książka pt. „Czas pogardy” to już kolejna część sagi o Wiedźminie napisana przez Andrzeja Sapkowskiego. Autor ten jest laureatem licznych nagród, w tym prestiżowego Paszportu „Polityki”, w 2003 roku nominowano go do literackiej Nagrody Nike. Powieść ta- należąca do literatury fantasy ukazuje zawiłe losy Geralta z Rivii. Ów bohater trudni się wiedź... Recenzja książki Czas pogardy

@armagedono

Zobacz wszystkie (4) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@denudatio_pulpae

2021-07-25

7 /10

Przeczytane FANTAS...tycznie, ogólnie Mam w domu 📚

Źle się dzieje, bardzo źle. Na zjeździe magów dochodzi do przewrotu, a Ciri znajduje się w samym środku wydarzeń. Udaje się jej uciec, ale teleport przenosi ją na pustynię, gdzie wykończona dziewczyna prawie traci życie. Na szczęście spotyka na swojej drodze jednorożca, który pomaga jej znaleźć drogę wyjścia z pułapki. Nie na długo, gdyż zaraz zostaje pochwycona przez zbirów, którzy chcą ją wymienić na nagrodę. Przekichane być księżniczką.

Poza tym wojna zbiera zwoje żniwo, wszędzie panoszy się przemoc, nienawiść i pogarda. Czy jest jeszcze nadzieja na lepsze jutro?

× 16 | link |

@Eufrozyna

2023-05-18

9 /10

Przeczytane

Pierwsza część sagi, "Krew elfów" w gruncie rzeczy była dosyć lekka tematycznie. Wojna była jeszcze czymś odległym, dopiero zaczynało się o niej myśleć. W "Czasie pogardy" wojna już się rozpoczyna. Ten tom jest dużo mroczniejszy i poważniejszy od poprzedniego. Przepełniony zdradą i wszechobecną pogardą.

"Byli dziećmi czasu pogardy. I tylko pogardę mieli dla innych."

Naszych bohaterów czekają ciężkie próby, szczególnie Geralta i Ciri. Mała wiedźminka już nigdy nie będzie taka sama. Zniknie z niej wszelka delikatność, znikną wszystkie cechy księżniczki, które już wcześniej zdecydowanie w niej osłabły. Mała wiedźminka pozna co to ból, trud i głód. Pozna smak samotności i gorycz bezsilności. Odnajdzie w sobie okrucieństwo. A to wszystko odmieni ją na zawsze. Geralt zaś pozna klęskę, która do końca życia pozostawi w nim nie tylko fizyczne piętno.
I jedynie Sapkowski pozostaje taki sam. Ze swoim niepowtarzalnym stylem, perfekcyjnie wykreowanym światem, niesamowitymi portretami bohaterów i świetnym poczuciem humoru.

× 13 | link |

@literackiespelnienie

2023-04-30

7 /10

Przeczytane Polska Polityczny Fantasy

,,Z kobyłką pies tańcował.''

Dziwny tom. Z jednej strony jest coś, co w Sapkowskim imponuje - burza słów, wykpienie czarodziei na bankiecie, cięty humor bez tępych wazeliniarzy, Jaskier, którego interesują rymy oraz nuty, a nie polityczne potyczki dla królów na szachownicy. Z racji, że nie lubię serii typu ,,Gra o Tron'' przeszkadza lekki głos nienawiści i mordowania z zabrudzonym sumieniem. Po prostu nie kupuję tych serii, gdzie geopolityka za bardzo wjeżdża na salony. Nie jestem fanem takiego pisania. Rozumiem głosy oburzenia, że komuś nie podobał się ,,Czas pogardy'' - chwilami ekspozycyjny ton przyćmiewa główne zdarzenia. Ludzie marudzili, że etap z Ciri na pustyni jest mało interesujący - tymczasem, uważam go za niesamowicie symboliczny oraz oniryczny w swej pustynnie marze. Tam, gdzie inni dostrzegają wady widzę miraże zatopione w piasku, tam, gdzie inni widzą zalety - zauważam lekką drwinę z przygodowych eposów. Niektórzy, zdaje się, nie zauważają, jak ,,Wiedźmin'' łączy baśniowe fantazmaty z poetyką przemocy, popisując się nowofalową expose. Pozwala zgubić się w wydarzeniach, aby opisać chwile przed okrutną wojną - widać to na przykładzie uprawianej miłości Geralta. Wojna prowadzi do zatracenia, jak seksualne frywolne igraszki. Uczuciowy nektar, który splami późniejsze wydarzenia gwałtem dotykając ludzkie wady wpadając w mroczne rejony duszy.

Dziwny tom, bo uwielbiam go za ciche momenty, kiedy nic się nie dzieje, a kochankowie opowiadają sobie, ...

» czytaj dalej

× 7 | link |

@delta1908

2023-12-28

7 /10

Przeczytane

Poprzednie tomy cyklu wiedźmińskiego nieszczególnie mnie porwały. Zupełnie nie rozumiałem tego całego zachwytu i przerwałem czytanie z myślą, że może kiedyś jeszcze do niego wrócę. I teraz, po 6 latach, możliwe że za sprawą serialu, powróciłem do lektury. I w sumie nie żałuję, ponieważ tą częścią autor mnie do siebie przekonał. Mamy tu sporo polityki, intryg, nieco przygody za sprawą perypetii Ciri. Na pewno wrócę do świata Wiedźmina i to już niebawem. I generalnie zastanawiam się, czy nie odświeżyć sobie poprzednich tomów, które czytałem jakieś 10 lat temu. Może teraz odbiór byłby inny.

× 6 | link |

@ksiazkirabe

2020-03-08

8 /10

Przeczytane 2020 Legimi

Kolejny tom sagi o wiedźminie za mną i kolejny raz jestem zadowolona z lektury. Dużo się działo w tej książce, oj dużo. Tym razem, w przeciwieństwie do poprzedniej części, było nieco więcej Geralta, a mniej Yennefer, co na dłuższą metę bardzo mi się podobało. Było też dużo wojny, krwi i tajemnic, a także sporo politycznych intryg. I właśnie ta polityka mnie trochę rozkojarzyła, bo przez chwilę nie mogłam się zorientować kto jest kim i kto z kim walczy ;). Niemniej, styl autora jak zwykle świetny, świat opisany barwny, a różne nawiązania do kultury świetnie wplecione. Z przyjemnością sięgnę po następny tom.

Książka przeczytana w ramach Olimpiady Czytelniczej

× 3 | link |

@Fortunneksiazki

2021-01-28

8 /10

Przeczytane Fantastyka Pożyczone

,,Czas pogardy'' przedstawia dalsze losy bohaterów sagi o Wiedźminie. Podobało mi się, że dużo stron było poświęcone Ciri, która stała się moją ulubioną bohaterką. Dużo się działo i w niedługim czasie mam zamiar sięgnąć po kolejne części. Książka jest bardzo wciągająca i przyjemna w czytaniu.
Zachęcam do przeczytania całej sagi. :)

× 3 | link |

@Basiek04

2020-01-01

9 /10

Przeczytane Domowy księgozbiór

Nie spodziewałam się, że rozkleję się na którejkolwiek z książek o Wiedźminie. Jakoś mi to nie pasowało i poprzednie części na to nie wskazywały. A jednak.
Poza tym, książka jest naprawdę świetna. Dzieje się naprawdę dużo, szczególnie w sferze intryg. Sojusze zmianiają się jak w kalejdoskopie. Nie brakuje również momentów totalnego zaskoczenia i zwrotów akcji. Jest tu też więcej czarnego humoru, który tak ujął mnie w poprzednich częściach.
Minus jest jeden: w pewnym momencie pojawiają się dość długie "przegadane" fragmenty, które niewiele wnosiły do akcji. Właśnie dlatego nie dałam "10".
Ogólnie rzecz biorąc, wrażenia poksiążkowe mam jak najbardziej pozytywne. Zdecydowanie polecam :)

× 2 | link |

@tsantsara

2019-11-27

9 /10

Przeczytane Rozrywka Fantastyka W moim mp3 E-audiobook

"Do tego, żeby móc zarabiać na życie jako goniec konny, mawiał zwykle Aplegatt wstępującym do służby młodzikom, potrzebne są dwie rzeczy – złota głowa i żelazna dupa."

W świetnie czytanym przez Rocha Siemianowskiego wydaniu audiobooka Związku Niewidomych. Zawartość: od podróży Yennefer z Ciri na spotkanie czarowników na wyspie Thannedd, przez ucieczkę małej stamtąd przez Wieżę Jaskółki na Korath, pustynię obok Nilfgardu, spotkanie z jednorożcem, odrzucenie Mocy Falki, znalezienie przez łowcę Skomlika, ucieczkę i przyłączenie się do Szczurów.

× 2 | link |

@janusz.szewczyk

2021-11-21

10 /10

Przeczytane 2011 i wcześniej Posiadam Safety

Nie wiem który to już raz przeczytałem tę książkę (wstyd się trochę przyznać - tym razem w wannie na trzy kąpiele). Sapkowski jest niesamowity gdy kilkoma zdaniami potrafi nam więcej powiedzieć o bohaterach niż niektórzy autorzy całymi rozdziałami nudnych opisów. Żywy język, szalone przygody, magia, polityka i wojna. Nie ma sensu pisać kolejnej opinii o tej powieści, przecież wszyscy wiedzą, że jest świetna.

× 2 | link |

@Maynard

2012-01-23

10 /10

Przeczytane U mnie na półce

Widzę, że brakło tu jakoś mojego komentarza. Błąd w mig naprawiam. "Czas pogardy" jest tym z pięcioksięgu sagi, który zawsze pamiętam najmniej. Teraz, gdy czytam ten tomik po raz trzeci, staram się zapamiętać całą fabułę na kilka kolejnych lat. Właściwie zgadzam się z przedmówcami, a w szczególności z frodo. Powieść kanoniczna, wspaniała, ach i och. W końcu o swojej ulubionej serii nie mógłbym powiedzieć niczego negatywnego. No bo mamy tu wszystko, czego w rasowej powieści fantasy z jajem i biglem powinniśmy się spodziewac: majestatyczne, gwarne grody (Gors Velen), wyspy (Thanned), pustynie (Korath), fantastyczne zwierzęta ("Konik", Wiwerna, Mantykora), nietuzinkowe postacie (Rayla, Aplegatt, Profesor, Vilgefortz, Fenn) intrygi i knowania (pucz na Thanedd, początek Wielkiej Wojny na Północy, podstawiona Ciri), wspaniałe spotkania po latach (Geralt-Yennefer, Geralt-Ciri) oraz tragedię, rozpacz i całkowity rozpad nakreślonej wcześniej sielanki (Ciri na Korath, Geralt vs. Vilgerortz part I, nadejście "Czasu Pogardy"). Kto czytał ten wie. Napisałem powyższe przykłady dla samego siebie, gdybym za cztery lata znowu zapomniał o co biega w drugim tomie mojej ulubionej sagi ever. Oczywiście polecam!!!!

× 1 | link |

@stos_ksiazek

2024-02-08

9 /10

Przeczytane

Kolejna część “Wiedźmina” za mną. “Czas pogardy” podobał mi się i to bardzo. Było dużo akcji, dużo intryg i dużo ciekawych postaci.

Świat stworzony przez Andrzeja Sapkowskiego jest fenomenalny. Każda postać ma w sobie to coś. Gdy na wozie jadą chłopi i ze sobą rozmawiają łatwo ich sobie wyobrazić. Ich mowa, opis i wszystko, co z nimi związane sprawia, że w tej książce się po prostu jest. I to dotyczy dosłownie wszystkiego i wszystkich. Widać, że autor skupił się na całym świecie, a nie tylko na głównym wątku i głównych bohaterach. Za to właśnie lubią tę serię.

Uwielbiam też ten moment, gdy w tekście odnajduje wpleciony tytuł. Świetnie to wygląda i brzmi. Za każdym razem, gdy ktoś mówił o czasie pogardy, mówiłam do siebie “mam to”.

Jeśli chodzi o fabułę, to nie będę spoilerować. Powiem tylko, że dostajemy spotkanie Geralta, Yennefer i Ciri, ale nie na długo, bo losy tej trójki na nowo się rozdzielają. W międzyczasie mamy zjazd czarodziejów, na którym dzieje się dużo, przede wszystkim pod względem polityki. Zakończenie natomiast podsyca ochotę sięgnięcia po kolejny tom. Jestem ciekawa, co to tam się będzie działo. Mąż mówił, że kolejna część to sztos. Więc już dziś zabieram się za “Chrzest ognia”.

× 1 | link |

@booksbybookaholic

2020-10-27

7 /10

Przeczytane

Miejscami koligacje między postaciami mogą zmylić, mieszały mi się również imiona postaci.
Fabuła jest bardzo angażująca, większość bohaterów jest dobrze wykreowanych.
Nie podobała mi się z kolei końcówka i ciągłe uprzedmiatawianie kobiet przez Sapkowskiego- opisywanie ich kształtów prześwitujących przez bluzki, opisy i wyśmiewanie przez niektórych bohaterów gwałtów i tym podobne. Budziło to mój niesmak.
Nie mniej jednak autor ma naprawdę dobry warsztat i zachęcił mnie do kontynuowania serii.

× 1 | link |

@Petit_hibou

2021-01-14

9 /10

Przeczytane Moja biblioteczka Polskie Czytane wielokrotnie Fantastyka/horror 2020

Drugi tom sagi o Wiedźminie.
Akcja rozwija się, postaci zaprezentowane w poprzednim tomie również mają szanse znacznie się rozwinąć. Sapkowski udowadnia, że książka może być jednocześnie poważna oraz zabawna i przyjemna w odbiorze.
W cyklu każdy znajdzie ulubione postaci, nawet jeśli nie są to główni bohaterowie. Każda z nich jest napisana szczegółowo i przekonująco.
Cały cykl czytałam już wiele razy i z pewnością jeszcze nie raz do niego wrócę.

× 1 | link |

@19emilka93

2020-01-20

6 /10

Chcę przeczytać

Jak na razie najsłabszy tom z sagi o Wiedźminie. Pełen walk, przemocy i ludzkiej brutalności. Poznajemy świat czarodziejów, do tego wojna zatacza coraz szersze kręgi. Może za dużo tej brutalności jak dla mnie? Czekam z niecierpliwością na kolejny tom i zastanawiam sie dlaczego dopiero teraz pokochałam Wiedźmina?

× 1 | link |

@Sheetal

2011-12-17

Przeczytane

Gdybym miała porównać tę akurat część do pozostałych książek opisujących losy wiedźmina musiałabym przyznać, że ta pozycja mnie rozczarowała. Naprawdę blado wypadła na tle reszty... Co wcale nie umniejsza umiejętności Pana Sapkowskiego. Jego opowieści wręcz hipnotyzują, ale każdy ma w życiu 'ten gorszy dzień'.

× 1 | link |

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“Strzyg, wiwern, endriag i wilkołaków wkrótce nie będzie na świecie. A skurwysyny będą zawsze.”

“W dziewictwie trwać podejrzaną i przeciwną naturze jest rzeczą.”

“Natura nie zna pojęcia filozofii. Filozofią zwykło się nazywać żałosne i śmieszne próby zrozumienia Natury, podejmowane przez ludzi. Za filozofie uchodzą też rezultaty takich prób. To tak jak gdyby burak dochodził przyczyn i skutków swojego istnienia, nazywając wynik przemyśleń odwiecznym i tajemniczym Konfliktem Bulwy i Naci, a deszcz uznał za Nieodgadnioną Moc Sprawczą. Ja nie tracę czasu na odgadywanie, czym jest Natura.”

“Źle czy dobrze, okaże się później. Ale trzeba działać, śmiało chwytać życie za grzywę. Wierz mi, malutka, żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć niekiedy przynoszą smutek i żal, nie żałuje się.”

“- Tak? No to powiedz, o czym oni rozmawiają? (…)
- Wyjrzyj jeszcze raz przez dziurę i zobacz, co robią.
- Hmm… (…) Pani Yennefer stoi przy wierzbie… obrywa listki i bawi się swoją gwiazdą… nic nie mówi i nie patrzy w ogóle na Geralta… a Geralt stoi obok. Spuścił głowę. I coś mówi. Nie, milczy. Oj, minę ma… ależ dziwną ma minę…
- Dziecinnie proste. (…) On właśnie prosi ją, by mu wybaczyła jego rozmaite głupie słowa i uczynki. Przeprasza ją za niecierpliwość, za brak wiary i nadziei, za upór, za zawziętość, za dąsy i pozy niegodne mężczyzny. Przeprasza ją za to, czego kiedyś nie rozumiał, za to, czego nie chciał zrozumieć… (…) Przeprasza ją za to, co zrozumiał dopiero teraz (…) Za to, co chciałby zrozumieć, ale lęka się, że nie zdąży… I za to, czego nigdy nie zrozumie. (…) Hej, słyszę znad stawu jakieś podniesione głosy. Wyjrzyj prędko, zobacz, co się tam dzieje.
- Geralt (…) stoi z opuszczoną głową. A Yennefer strasznie wrzeszczy na niego. Wrzeszczy i wymachuje rękoma. Ojej… co to może znaczyć?
- Dziecinnie proste – Jaskier znowu wpatrzył się w ciągnące po niebie obłoki. – Teraz ona przeprasza jego.”