Wiem, co zrobiłeś!

“Choć byłem mały, ro­zu­mia­łem, na czym po­le­ga biz­nes. Od po­cząt­ku trak­to­wał mnie jak fa­ce­ta, nie jak dzie­cia­ka. Wiele razy po­wta­rzał: „Kto się nie roz­wi­ja, ten stoi w miej­scu. Mu­si­my cały czas wal­czyć, żeby sępy nie wy­żar­ły nas z rynku”. Wal­czył do swo­ich ostat­nich dni.”

“– Zba­stuj, sio­stra. – Iza sięga po trawę zde­cy­do­wa­nie za czę­sto. – Śmie­cio­we żar­cie nie­ko­rzyst­nie wpły­wa na twój wy­gląd, a pa­le­nie na mózg. Może pora za­cząć od­re­ago­wy­wać nerwy w fit­ness klu­bie, a nie z lufką w bra­mie i w fast fo­odzie?”

“– Nor­mal­no­ści, wiesz, ta­kiej, w któ­rej nie je­stem za­cze­pia­ny wszę­dzie, gdzie się po­ja­wię, jak­bym oso­bi­ście znał wszyst­kich ludzi na ziemi. – Do­ty­kam jej wło­sów. Są de­li­kat­ne ni­czym źdźbła trawy. – Nor­mal­ność, którą masz na myśli, wcale nie jest tak pięk­na. Na dłuż­szą metę nie daje szczę­ścia. (...) – Praw­dzi­we szczę­ście czło­wie­ko­wi może za­pew­nić je­dy­nie drugi czło­wiek.”

“Fut­bo­lów­ka wy­lą­do­wa­ła za pło­tem, za któ­rym znaj­do­wał się stary par­te­ro­wy bu­dy­nek. Napis przed wej­ściem in­for­mo­wał, że mie­ści­ło się w nim przed­szko­le. – Znasz prawo Pas­ca­la, kto wy­pier­da­la, ten za­pier­da­la! – Da­niel z dumą wy­re­cy­to­wał slo­gan czę­sto uży­wa­ny na po­dwór­ku.”

“Deszcz wali w kap­tur, ha­ła­su­jąc ni­czym drew­nia­ki tań­czą­ce po bla­sze. Po­ma­ga za­głu­szyć ne­ga­tyw­ne myśli i za­stę­pu­je je py­ta­niem o motyw.”