Tom poezji autora, który nie chce eksperymentować, lecz za pomocą tradycyjnego wiersza wyraża swój poetycki świat. Wysławia przeżycia, które powszechnie kojarzą się z poetycką chwilą i poetyckim miejscem. Wielokrotnie podejmuje tu zwłaszcza wątek uczuć, miłości, tęsknoty, hołdu dla wybranki serca. Często powraca do motywu koni, jako metafory pędu, rwącego rytmu ciała, myśli i namiętności. Niektóre utwory potrącają strunę żartu i satyry. Słowem - autor wyraźnie pisze dla ludzi przywykłych do tradycyjnego wiersza polskiego.