Wieża świtu

Aelin nie było, przez co bardzo długo zbierałam się do przeczytania tej książki. Wprawdzie wydarzenia rozgrywają się daleko od głównej akcji całej historii, są one nie mniej ważne. Co więcej - "Wieża Świtu" odpowiada na wiele pytań, również tych nigdy nie zadanych.
Kiedy w końcu przekonałam siebie do zakupu tej części i przeczytania jej, byłam wciąż negatywnie nastawiona. Chaol nie jest i nigdy nie był bohaterem, z którym bym się zżyła i z zapartym tchem śledziła jego losy. "Wieża Świtu" rozkręcała się powoli, a gdy już wydawało się, że wreszcie zacznie się coś dziać, bardzo szybko emocje opadały. Przez większą część mamy leczenie Chaola i... No i to by było na tyle. Jak dla mnie za mało akcji, za mało strachu i innych emocji. Dopiero pod koniec wreszcie nastaje magia, dzięki której ciężko oderwać się od czytania.

Aaaaaa. Nareszcie skończyłam, męczyłam ją 6 dni (jak na książki pani Maas to bardzo długo). No to tak, jako wierna fanka tego cyklu muszę powiedzieć, że w tej części mamy fajną zmianę klimatu, ale jednak najbardziej cieszyły mnie wzmianki o Aelin, prawie się wzruszyłam jak Chaol opowiadał o niej i o Rowanie.
Mamy tutaj przeskok do innego kraju, który wydaje się być idealny, aż dziw, że ktoś chciałby się stamtąd wynieść. Mamy mnóstwo nowych bohaterów i mamy rozwinięty wątek Naeseryn, co mnie najbardziej cieszy w tej książce, bardzo ją polubiłam i jej historia bardzo mnie ciekawiła i chętnie czytałam. Z kolei Chaol... zostało to napisane tak, żebym go ubóstwiała, a w moim przypadku jedynie bardziej uświadomił mnie jak ja go nie lubię. Nie mówię, że autorka fatalnie wykreowała postać, po prostu nie wpasowuje się swoim charakterem i zachowaniem w moje gusta. Natomiast Yrene to bardzo pozytywna postać, nie wstąpi w grono mych ulubionych, ale ani mi nie przeszkadzała, ani jakoś przesadnie nie zaciekawiła.
Historia tej dwójki (Chaol, Yrene) była jednak główną gałęzią w tej książce i może przez to tak źle mi się czytało.

A o samej fabule, była jaka jest, ale punkt kulminacyjny, dla mnie było to odkrycie już wszystkich tajemnic Valgów, był cudowny. Bardzo podobał mi się taki obrót akcji, zwłaszcza, że jakieś tam podejrzenia ciągnęły się przez cały cykl. Za to bardzo nie podobało mi się to co podziało się na końcu... tzn nieśmiertelny człowiek Chaol w gotowości, t...

Tom 5.5 serii Szklany Tron.
W tym tomie opisane są przygody Chaola i Nesryn, których Aelin wysłała do Anticii.
Cele podróży są dwa - po pierwsze próba uzdrowienia Chaola z paraliżu nóg, a po drugie znalezienie wsparcia w wojnie z Erawanem.
Czy uda im się osiągnąć założone cele. Przeczytajcie sami.

Kolejny dodatek, który raczej zaliczyłabym do kolejnej części serii, gdyż nie wyobrażam sobie zrozumienia ostatnich części, nie czytając Wieży Świtu, w której wyjaśnia się bardzo ważny wątek, a także są przedstawione nowe postacie, które będą odgrywały swoje role w przyszłości.