Wojownicy. Ucieczka w dzicz

Me gusta! Kocie historie zawsze mnie nęciły, więc podprowadziłam synowi, nim się zdążył rozczytać :-). Dobrze napisana opowieść, ładny język. Kocie postacie ciekawie zarysowane, są emocje, paskudne charaktery, przyjaźń, lojalność, walka o władzę i przetrwanie. Wyobraźnia może popracować: sam opis terenu, klanów, imiona kotów, relacje wymagają pewnego zgłębienia. Nie da się popłynąć bezmyślnie przez strony.
Na okładce "treść odpowiednia również dla młodszych czytelników". Nie wiem, dla jak bardzo młodszych, moim nie przeszkadza darte futro i krwawiące rany, ale w przypadku delikatniejszych latorośli sugeruję czytanie wespół.

Wojownicy "Ucieczka w dzicz" podbili moje serce, nie wyczerpującymi się zasobami akcji i tajemniczości. Bez większych problemu mogłam zatopić swój umysł w ich kocim świecie. Przez to od razu nabrałam chrapkę na przeczytanie kolejnych kilku tomów, miałam wtedy tylko nadzieję na następną z rzędu dawkę pozytywnych emocji. Oby druga seria okazała się równie dobra, jak ta pierwsza.

Ps. Książka moim zdaniem jest przystępna, również dla młodszych i starszych odbiorców (od 12 lat w górę ).Treść jest łatwa do przyswojenia i jedynym problemem, jaki może się pojawić. To zapamiętanie wszystkich imion kotów z klanu Pioruna i pozostałych trzech zamieszkujących w lesie. Zaznaczyłam tutaj w nawiasie wiek dziecka, ponieważ w kolejnych tomach jest więcej dreszczyku emocji. Związanego z opisywanymi scenami walk między kotami, ale i stratami swoich pobratymców itp. Więc warto, na to zwrócić uwagę przy wyborze książki dla dziecka :)

Po przeczytaniu 22 tomów, w tym mangi, super edycje itd wróciłem tutaj do 1 tomu. 1 tom nie jest najlepszą książką. Mnie zniechęcił i nie miałem ochoty sięgnąć po kolejne tomy. Ale jednak cięgłem. I bardzo dobrze się stało. Ponieważ zakochałem się w tym cyklu. Świat wykreowany przez autorów jest cudowny.

Oczywiście są wady i zalety. Chociażby do wad to imiona bohaterów. Jest ich po prostu za duzo. Nie da się tego zapamiętać. I nie pamiętam kto jest kim jak każdy z kotów może mieć po 3 4 imiona. Dochodzi do tego ilość postaci i się okazuje ze trzeba zapamiętać z 100 imion. Za dużo, o wiele.

Rdzawy - Ognista Łapa - Ogniste Serce - Ognista Gwiazda

I odnośnie samego Ognistego. Z początku najlepszy kot. Kto go nie kochał w 1 cyklu? Chyba mało kto. Lecz im dalej w las tym coraz bardziej ma się go dość.
Również Klan Pioruna im dalej tym bardziej denerwuje. Co prawda to i tak głównie wina Ognistego. Zawsze do bólu dobry, nawet przed śmiercią się ukłoni z grzeczności. Po prostu... To jest tak irracjonalne z jego strony. Zawsze pomaga innym, ZAWSZE. Nawet wtedy kiedy ci inni odpłacają mu ciągle złem. Ale nie.. on musi być dobry do bólu. Rozumiałbym ten fakt gdyby pomagał tylko tym którzy i dla niego [jako klanu] są dobrzy.

Nigdy nie zaatakuje kogoś innego z własnej woli. Zawsze się broni, nigdy nie jest agresorem mimo iż każdy dla niego jest. Takie to jest denerwujące....

Czytając cykl sporo rzeczy można nie zauważyć. Rzeczy które s...