Janusz Szpotański (1929-2001) był myślicielem ukrywającym się pod maską satyryka. To autor stylizowanych grotesek wyśmiewających nicość i absurdy ustroju komunistycznego. Jego najbardziej znane i charakterystyczne utwory, to Cisi i Gęgacze, Caryca i zwierciadło oraz Towarzysz Szmaciak. Twórczość Szpotańskiego przekonuje, że nie wszyscy w Polsce Ludowej byli konformistami i nie wszyscy podlizywali się ówczesnym władzom. W okresie umacniającej się obecnie poprawności politycznej, warto przypomnieć jego niepoprawną twórczość, za którą w okresie PRL-u był prześladowany i więziony, a za krytykę obłudnego demoliberalizmu ukarano wieloletnim milczeniem w III RP.