Zemsta

W tej części zajmiemy się głównie Villemo i jej życiem uczuciowym. Rozpacz po śmierci Eldara trochę już osłabła, w końcu pani Sandemo zbytnio się nad takimi sprawami nie rozczula, umarł król niech żyje król. Znajdzie się nowy adorator, martwy poprzednik na nic się już nie zda.

Poza sprawami głównie sercowymi oczywiście nie zabraknie magii i osławionego przekleństwa Ludzi Lodu. Villemo nie do końca była przekonana czy ma w sobie coś z tego strasznego dziedzictwa, ale w chwilach dramatycznych pewne cechy wyjdą na światło dzienne, ewentualnie w mroki nocne.

Trochę mnie irytuje chów wsobny, może nie jakoś bardzo przesadzony, ale moim zdaniem niepotrzebnie autorka tak bardzo uzewnętrznia problem. Zakazy małżeństw z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa i ryzyka spłodzenia strasznego potomka obdarzonego okropnym piętnem Ludzi Lodu, nuda. Świeżej kwi mi brakuje! :)

Przenieśmy się w świat baśni, magii, istot nadprzyrodzonych, gdzie trwa odwieczna walka dobra ze złem...

Skandynawska saga opowiadająca dzieje rodu Tengela Dobrego począwszy od XVI w., a skończywszy na czasach prawie współczesnych - XX wiek. Nad Ludźmi Lodu, jak są popularnie nazywani, ciąży okrutne dziedzictwo ich złego przodka zwanego Tengelem Złym. Aby uzyskać nieśmiertelność i panować nad światem zawarł on pakt z diabłem, na skutek którego w każdym pokoleniu miał się urodzić przynajmniej jeden potomek - indywidualista - obdarzony w szczególny sposób. Od wieków dzieci z niezwykłymi zdolnościami noszą w sobie piętno ich złego, demonicznego, skarłowaciałego przodka i mają za zadanie szerzyć zło na świecie. Potrafią więc czarować, wykorzystywać swoją niezwykłą siłę woli, leczyć, używać magii do różnych celów, nawiązywać kontakty z nadprzyrodzonymi istotami. Odkąd Tengel Dobry postanowił się przeciwstawić swemu złemu przodkowi, a zło zamieniać w dobro, jego potomkowie znają historię rodu i mają za zadanie przygotować się przez lata na ostateczną walkę z Tengelem Złym. Swoje niezwykłe zdolności powinni wykorzystywać dla szerzenia dobra, choć jest to bardzo trudne zadanie ponieważ, osoby obciążone dziedzictwem zostały wybrane do zwalczania dobra, a nie odwrotnie.

Ludzie Lodu często dla swojej rodziny byli nadzwyczaj ciepli, mili i kochający, przejawiali też ogromną empatię dla zwierząt i osób skrzywdzonych przez życie, ale często oskarżano ich o czary i nie akc...

Kolejny tom, który szczerze polubiłam, choć wydarzenia w nim opisane nie są bynajmniej miłe. Najbardziej wyczekiwane przee mnie było zblizenie się Villemo i Dominika do siebie. Oni od początku do siebie pasowali. Dlatego sam koniec naprawde mnie zirytował.