W części pierwszej autorzy opisali proces ekonomicznej integracji obu części Niemiec (dawnej NRD i RFN), który składał się z trzech etapów: integracji walutowej, instytucjonalnej oraz integracji w sferze gospodarki. Przedstawiono również ekonomiczno-społeczne skutki procesu unifikacji gospodarki niemieckiej, zarówno te pozytywne, jak wzrost koniunktury w części zachodniej, ale też negatywne, np. okresowy istotny spadek produktu krajowego brutto we wschodniej części Niemiec. W części drugiej mowa jest o przemianach społeczno-politycz-nych w zjednoczonych Niemczech. Z jednej strony nastąpił wzrost poziomu życia oraz infrastruktury w nowych krajach federacji, z drugiej zaś utrzymało się poczucie frustracji i uprzedzeń w obu częściach zjednoczonego państwa niemieckiego. Ujawnia się to szczególnie w sposobie zachowań wyborczych i różnicach w preferencjach politycznych odnoszących się do modelu państwa. W części trzeciej przedstawiono główne kierunki strategii zewnętrznej Niemiec. Opisano zarówno nowe uwarunkowania polityki zagranicznej zjednoczonych Niemiec, ale przede wszystkim strategię i taktykę RFN na arenie międzynarodowej. Uwagę skupiono na stosunkach ze światem Zachodu, polityce wobec państw Europy Środkowo-Wschodniej oraz na relacjach z Rosją. Analiza pozwoliła na sformułowanie wniosku, że Niemcy po zjednoczeniu prowadziły politykę zagraniczną, która była początkowo przede wszystkim kontynuacją, a następnie potwierdzeniem dokonującej się ewolucji.