Morderstwo wron

Jak to jest, że niektóre kontynuacje są jeszcze lepsze od pierwszego tomu? Jak to jest, że mogą być lepsze od czegoś co było niemal doskonałe?
'Morderstwo wron' jest naprawdę godnym następcą 'Pisanego szkarłatem', żałuję tylko tego, że tak długo czekałam z czytaniem ciągu dalszego, gdyż książki te niemal płynnie w siebie przechodzą. I o ile lepiej jest tę historię czytać bez przerw rocznych z okładem :P
Ale i tak, mimo upływu miesięcy niewiele z głowy mi uciekło i w pełni cieszyłam się lekturą. Porywającą, mroczną, gęstą, dramatyczną i taką przejmującą. Chociaż... Była też pewna słodycz i niewinność w treści ;)

Konflikt między terra idigena a ludźmi zagęszcza się. Ofiary są po obu stronach. Meg jako Cassandra sangue miewa wizje krwi i piór na śniegu.
Dzieje się. Tyle Wam powiem.
I autentycznie bałam się o bohaterów, nie ludzkich o dziwo. Nie, w tej książce trudno jest trzymać stronę naszego gatunku, człowiek to zło. Człowiek to głupia małpa, która nie wie, że nie rządzi światem, choć rwie się do władzy nie wiedząc jak straszne ta żądza będzie miała skutki.

A ta słodycz... Relacja Meg i Simona Wilcza Straż. Zakochuję się w nich obojgu, są tacy... różni, inni, on drapieżnik, śmiertelnie groźny pazurzasty i zębaty zabójca, a ona delikatna, wręcz eteryczna kobieta, którą skrzywdzić jest niezwykle łatwo. On się broni przed uczuciami, ona za bardzo ich nie rozumie...
Cudownie krążą wokół siebie, cudownie się docierają. I ta Simonowa zazdrość! ...

Ale to była dobra część!
Morderstwo Wron zaczyna się niewiele później po wydarzeniach z pierwszej części. Meg dręczą koszmary, w których giną Wrony. Relacja między ludźmi, a Innymi jest coraz bardziej napięta. Ruch Ludzie Przede i Nade Wszystko przyciąga coraz więcej osób. Pracownicy z Dziecińca zaczynają być prześladowani.
Simon musi zdecydować co robić w tej sprawie i jak wiele może poświęcić.
Trochę odbiegliśmy od samej Meg. Rozdziałów jej poświęconych jest mniej, a przynajmniej tak mi się wydaje. Za to bardziej skupiliśmy się na samym konflikcie no i na Innych. Poznajemy bowiem inne, ważne postacie, które wnoszą wiele do historii.
Dowiadujemy się więcej o słodkiej krwi no i też skupiamy się na Simonie! On jest CUDOWNY <3 coraz bardziej mi się on podoba. Jego relacja z Meg jest tak słodka i cudna, że mogłabym tylko o niej czytać :D
Jestem zadowolona z tej części i nie mogę się doczekać, aż wpadnie mi w łapki kolejny tom!

Anne Bishop nie zawiodła. Drugi tom serii "Inni", podobnie jak poprzedni, był ciekawy, wciągający, czasem zabawny, ale nie idiotyczny. Najważniejsze jest jednak, że świat przedstawiony przez autorkę był przemyślany i pełny – największą zaletą Anne Bishop jest właśnie zdolność do stworzenia niesamowitego uniwersum, które przyciąga uwagę, zaciekawia i sprawia, że chce się o nim wiedzieć więcej, poczytać jeszcze jedną historię w nim osadzoną. A gdy dodać to tego ciekawych bohaterów, jakimi zdecydowanie są Meg, Simon oraz pozostali terra indigena, otrzymujemy coś bardzo przyjemnego w odbiorze. POLECAM!

Drugi tom równie dobry jak pierwszy. Zauroczył mnie ten cykl tak inny od dotychczas przeczytanych, zafascynował ten świat, w którym bestie często mają więcej ludzkich uczuć, a w niektórych ludziach bestialstwo nie ma granic... Uczy nas jak ważna jest tolerancja wobec odmienności, zrozumienie i akceptacja innego oraz, że najważniejsza jest chęć współpracy i pomocy. Genialna i magiczna, intrygująca powieść fantasy.