Nawiedzony dom

Cała historia rozpoczyna się od pogmatwanej sprawy spadkowej. Janeczka i Pawełek, główni bohaterowie książki, przeprowadzają się do odziedziczonego starego domu z tajemniczym, niedostępnym strychem. Ciekawskie rodzeństwo oczywiście postanawia zgłębić tajemnice ukryte za zamkniętymi drzwiami. Jakie sekrety kryją się pod warstwą kurzu? Przekonajcie się.

Jako dziecko uwielbiałam "Nawiedzony dom", targałam tę książkę niezliczoną ilość razy z biblioteki szkolnej. Ponowna lektura nie zachwyciła mnie już tak bardzo (starość nie radość), ale nadal uważam, że to bardzo dobra historia dla dzieci i młodzieży. Pełna humoru, z ciekawym wątkiem kryminalnym i sympatycznymi bohaterami. Pewnie jeszcze kiedyś do niej wrócę, a w międzyczasie dobrze byłoby nadrobić braki w znajomości twórczości pani Chmielewskiej, bo wstyd.

Książkę polecam, pozwala się odprężyć. Janeczka i Pawełek to moi pierwsi bohaterowie z książek Chmielewskiej, jeszcze z czasów szkoły podstawowej.

No cóż... Nawiedzony dom był na liście lektur w klasie piątej szkoły podstawowej. Lektur uzupełniających... Zaczytując się wówczas w Sienkiewiczu, Panu Samochodziku i książkach dedykowanych dla klasy ósmej, Nawiedzonego Domu do ręki nie wzięłam. Sklasyfikowałam go wówczas na równi z Małgorzatą Musierowicz i odłożyłam jako "dziewczyńskie". Po latach wpadł mi w ręce Lesio Chmielewskiej i cała reszta serii "babskiej". I przeczytałam "Nawiedzony Dom". Czy moje podejście do - nieprzeczytanej wówczas - książki, się zmieniło? Oczywiście :)

Jest to świetna książka dla młodzieży i starszych dzieci. Dorośli też przeczytają z przyjemnością. Tak samo jak cała seria o Janeczce i Pawełku jest doskonałą książką wychowawczą. Zarówno dla Dorosłych i Dzieci. Bardzo przyjemna książeczka "do obiadku".