O psychiatrach, psychologach i innych psychozach

Nie podzielam opinii recenzentki, myślę, że każdy czytelnik z łatwością odróżni satyrę od prawdziwego życia i o to akurat nie trzeba się martwić. Psychoterapia to jednak najmniej naukowa gałąź psychologii, a każdy psycholog jest tylko człowiekiem, często nieświadomie może przenosić własne doświadczenia na pacjenta, gdyż po prostu nie ma pełnej wiedzy, nie siedzi w jego głowie, dużo musi się domyślać i często wypełnia luki własnymi schematami. Do tego dochodzi fakt istnienia wielu najróżniejszych szkół i nurtów w psychoterapii, którego wyznawcą może być dany psycholog, jak np. nieco sparodiowane tutaj podejście egzystencjalne. Psychoterapia na prawdę działa i czasem bywa niezbędna, ale tez widzę, że sama do niektórych współstudiujących w życiu bym się nie wybrała, bo się zwyczajnie do tej roboty nie nadają... A tak naprawdę, to każdy z nas coś tam ma, jakiś problem, może skazę na osobowości wynikłą z "czegoś tam" w przeszłości, ale optymistyczne jest to, że póki to "coś" nie utrudnia życia, niekoniecznie trzeba od razu lądować na kozetce:) ) Nie każdemu natomiast może przypaść do gustu słodko-gorzkie, trochę angielskie poczucie humoru głównego bohatera w opisie otaczającej go rzeczywistości...:)

hmm... opisana jest jako przezabawna historia, która rozbawi nas do łez. Cóż, niezupełnie. Nie przeczę; uśmiechnęłam się parę razy, ba! nawet zaśmiałam, ale nie wiem czemu momentami wydawała mi się smutna ... w każdym bądź razie mogę powiedzieć, że polubiłam tę książkę