Obsesja

Kolejna dobrze napisana przez Panią Miszczuk książka kryminalna z elementami romansu. Chyba najciekawsza z dotychczas przeze mnie przeczytanych. I całkowicie zostałam zaskoczona rozwiązaniem. Przez chwilę nawet nie rozważałam takiego zakończenia. Z całą pewnością sięgnę po dalsze pozycje pani Katarzyny.

Ciekawie napisana książka, którą czyta się szybko, łatwo i przyjemnie. Poziom napięcia nie powala na łopatki, ale utrzymany jest na odpowiednim poziomie. Postacie bohaterów wykreowane są bez przerysowań, dodatkowo wartko tocząca się akcja okraszona dobrze skrojonym humorem sytuacyjnym dodała książce realizmu, a w czytelniku pobudzała ciekawość. Nie mogę pominąć w swojej recenzji faktu, że autorce udało się realistycznie oddać atmosferę i stosunki interpersonalne panującą w polskich szpitalach.
Muszę się przyznać, że dałem się zwieść autorce i nie zgadłem kto jest mordercą, choć od początku lektury miałem dwa "pewne" typy - ogromny plus za to dla Katarzyny Miszczuk.
W mojej ocenie dużym plusem jest zwartość akcji, więc czytelnik nie jest męczony przydługimi opisami i może spokojnie skupić się na szukaniu potknięć sprawcy.

Na początku nie mogłam wczuć się w opisywaną historię. Dopiero w połowie zaczęło mi się podobać, chociaż nie było fajerwerków. Książka należy do lekkich i sympatycznych. Może przypaść do gustu osobom nielubiącym mrocznych i ciężkich klimatów. Zakończenie zaskoczyło mnie, bo w ogóle nie obstawiałam właściwej osoby jako mordercy.

Książka przeciętna, po kilku dniach od skończenia czytania już nawet nie pamiętam imion bohaterów, więc to chyba mówi samo za siebie.
Bohaterowie mało wyraziści, z kolei główna bohaterka strasznie irytująca.
Słabo niestety, a tak wiele sobie obiecywałam po tej lekturze.

Joanna Skoczek pracuje w jednym z warszawskich szpitali na oddziale psychiatrycznym. Dzieli swoje życie pomiędzy pracę a kota Kołtuna, który jest jedynym „mężczyzną” w jej życiu. I nie zamierza tego zmieniać! Jednak los chyba chce inaczej, bo wokół zaczyna się kręcić dość dużo przedstawicieli płci przeciwnej. Są wśród nich salowy, chirurg, lekarz medycyny sądowej (broń Boże nie patolog!) i Tajemniczy Wielbiciel. A, no i jeszcze seryjny morderca zabijający w szpitalu kobiety z czarnymi, kręconymi włosami. Takimi samymi jak ma Joanna...
Już z opisu można wnioskować, że jest to kryminał z elementami romansu. A może romans z elementami kryminału? Nie ważne, taki połączenie nadaje książce specyficzny klimat. Z niecierpliwością oczekuje się na kolejne zdarzenia na różnych płaszczyznach. I tych romantycznych, i obyczajowych, no i tych kryminalnych. Sprawa mordercy bardzo mnie wciągnęła. Pojawiło się wiele tropów, które w dużej mierze okazały się mylne. Mimo starań nie odgadłam, kto jest mordercą ze szpitala. Ba, zakończenie bardzo, BARDZO mnie zaskoczyło.
Co do wątku romantycznego,to potoczył się bardzo przewidywalnie. Za to jego tempo mnie lekko zdziwiło. Ale nie aż tak, patrząc na to, że ”Obsesja” jest pierwszą częścią serii. I muszę Wam się przyznać, że sięgnęłam po drugi tom tak szybko właśnie przez to, że chciałam zobaczyć jak potoczą miłosne perypetie głównej bohaterki.
Sama główna bohaterka, jak i inne postacie, mnie irytowały. Były zbyt schematyczne. Można spotka...

Czuję lekką presję, ale nich będzie. To całkiem niezła książka. Może nie rewelacyjna, ale też nie jest zła. Czytało mi się ją bardzo szybko i w sumie przyjemnie. Znowu powiem, że może bez jakiś niesamowitych wrażeń i emocji, ale nieźle. Wbrew sensacyjnej fabule dla mnie była to mocno statyczna książka. Są takie kryminały, gdzie większość akcji odbywa się w dialogach i wcale nie twierdzę, że nie lubię takiego podejścia do tematu, choć przyznaję, że tutaj raz czy dwa byłam zmęczona bieganiem za bohaterką po piętrach. Dla mnie to w sumie książka mocno nastawiona na bohaterkę. Narracja temu sprzyjała, ale za mało jest dla mnie jej widzenia świata dookoła. Zabrakło mi trochę subiektywizmu. Marek jest fantastyczny i nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Życzyłabym im wiele szczęścia. Swoją drogą, uważam, że Miszczyk ma rękę do facetów, czasami bardziej niż do kobiet. Dla mnie bohaterka była czasami nudna i nieciekawa. Zbyt medyczna i zbyt naiwna. Ale mix z Markiem i kotem sprawia że można próbować ją polubić. Może w kolejnej części.
W każdym razie na pewno przeczytam część kolejną. I nawet sobie na nią poczekam tupiąc nogami.

Książka w sam raz dla czytelnika szukającego czegoś lekkiego i niewymagającego zbyt intensywnego myślenia.
Główna bohaterka wielokrotnie wywołała uśmiech na mojej twarzy i trzeba przyznać, że poczucie humoru jest mocną stroną "Obsesji". Relacje Aśki z jej adoratorami także dostarczają powodów do (u)śmiechu.
Wątek kryminalny byłby całkiem w porządku, gdyby nie zakończenie. Autorce chyba zabrakło pomysłu na dobre rozwiązanie zagadki i wybrała coś, co łagodnie rzecz ujmując jest prymitywne.
Daję minusa za korektę - zauważyłam przynajmniej kilka poważnych literówek.
Spodziewałam się chyba czegoś więcej. Pierwsza połowa bardzo mnie wciągnęła, polubiłam bohaterów i dobrze się bawiłam czytając kolejne rozdziały. Później zaczęłam patrzeć na Aśkę jak na głupiutką nastolatkę, a nie dorosłą lekarkę - poziom jej lekkomyślności poraża. Zakończenie - słabo.
Nie spodziewałam się wybitnej literatury, ale jednak oczekiwałam czegoś więcej.

Doskonale się czytało i nie domyśliłam się kto zabijał, bo moje podejrzenia tylko w połowie się potwierdziły (nie powiem, że byłam zadowolona z tego, że nie zgadłam :P ).
Świetna książka. Doskonale trafiła w mój gust i z pewnością będę czatowała na kolejne książki tego typu Katarzyny Berenika Mieszczuk.