Ocean na końcu drogi

Neil Gaiman
7.6 /10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 72 ocen kanapowiczów
Ocean na końcu drogi
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
7.6 /10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 72 ocen kanapowiczów

Opis

„Ocean na końcu drogi” Neila Gaimana to baśń, której autor na nowo stworzył kanon współczesnej fantastyki: poetyckiej i poruszającej, a jednocześnie przerażającej. Owoc geniuszu narracyjnego Gaimana widać także we wcześniejszych jego powieściach: „Amerykańscy bogowie” i „Nigdziebadź”.
Tytuł oryginalny: The Ocean at the End of the Lane
Data wydania: 2018-09-05
ISBN: 978-83-66065-02-4, 9788366065024
Wydawnictwo: MAG
Seria: Gaiman
Kategorie: Fantasy, Horror
Stron: 192
dodana przez: bookkeeper
Mamy 2 inne wydania tej książki

Autor

Neil Gaiman Neil Gaiman
Urodzony 10 listopada 1960 roku w Wielkiej Brytanii (Portchester)
Neil Richard Gaiman – brytyjski pisarz, scenarzysta i redaktor, autor licznych powieści, opowiadań i komiksów fantasy, science fiction i grozy. W Dictionary of Literary Biography jest wymieniony jako jeden z najwybitniejszych żyjących pisarzy fantas...

Pozostałe książki:

Koralina Nigdziebądź Gwiezdny pył Amerykańscy bogowie Księga cmentarna Dobry omen Mitologia nordycka Chłopaki Anansiego Ocean na końcu drogi Dym i lustra - opowiadania i złudzenia M jak magia Rzeczy ulotne. Cuda i zmyślenia Odd i Lodowi Olbrzymi Sandman #01. Preludia i nokturny Wilki w ścianach Sandman #02. Dom lalki Drażliwe tematy Na szczęście mleko… Sandman #05. Zabawa w ciebie Sandman #08. Koniec światów Sandman #07. Ulotne życia Czarnoksiężnicy. Magiczne opowieści mistrzów współczesnej fantasy Pociągnięcie pióra. Zagubione opowieści Sandman #03. Kraina snów Sandman #04. Pora mgieł Batman: Co się stało z zamaskowanym krzyżowcem? InterŚwiat Sandman #09. Panie łaskawe 1602. Tom I Morderstwa i tajemnice Sandman #06. Refleksje i przypowieści Łotrzyki Arlekin i Walentynki Dom bez powrotu Ostatnie kuszenie Sandman #10. Przebudzenie Śmierć 1602. Tom II Czarna Orchidea Dni pośród nocy Dym i lustra Księgi Magii Sandman #∞. Noce nieskończone Sandman. Senni łowcy Stwory nocy i inne historie Szkło, śnieg i jabłka oraz inne historie 1602 Historie prawdopodobne Kroki w nieznane. Almanach fantastyki 2012 Legendy II Rzeczy ulotne. Cuda i zmyślenia Sandman #00. Uwertura DC Deluxe. Uniwersum DC według Mike`a Mignoli Doctor Who: Thirteen Doctors 13 Stories Drastyczne przypadki Hellraiser Pieśni Umierającej Ziemi Przedwieczni Sandman Uniwersum Sandman Uniwersum. Dom Szeptów #01. Moc podzielona Sygnał do szumu The Monarch of the glen The Sleeper and the Spindle Uniwersum DC według Neila Gaimana American Gods: My Ainsel American Gods: Shadows Batman Black & White. Wieczna żałoba Eternity's Wheel Melinda Miracleman - Złota Era Neil Gaiman. Wybór: Utwory wybrane Pora mgieł cz. 1 Pora mgieł cz. 2 Sandman Uniwersum. Lucyfer #04. Diabeł w głębi serca The Sandman: Overture #1 The Sandman: Overture #2 The Sandman: Overture #3 The Sandman: Overture #4 The Sandman: Overture #5 The Sandman: Overture #6 The Silver Dream Widma nad Innsmouth
Wszystkie książki Neil Gaiman

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Ocean na końcu drogi

6.12.2018

Wspomnienia i pamięć są niezwykłe. Czasem nie potrafimy sobie czegoś przypomnieć, staramy się z całych sił i nic. Innym razem siedzimy sobie na ławeczce i wszystko wraca. Są miejsca, które wywołują nasze ukryte wspomnienia. Tak jest w przypadku naszego bohatera, jadąc nad ocean, powracają do niego wspomnienia. Narrator naszej opowieści przypomina ... Recenzja książki Ocean na końcu drogi

Koszmar z dzieciństwa

31.03.2015

"Ocean na końcu drogi" opowiada historię siedmioletniego chłopca mieszkającego na wsi. Wszystko rozpoczyna się, kiedy to lokator, wynajmujący pokój u jego rodziców, ukradł im samochód i popełnił w nim samobójstwo, budząc tym czynem pradawne moce, które lepiej byłoby zostawić w spokoju. Pojawiają się mroczne stwory spoza naszego świata i mały chłopi... Recenzja książki Ocean na końcu drogi

@Kasandra98@Kasandra98 × 1

Magia wyobraźni

5.05.2014

Pozwólcie, że najpierw przedstawię Wam pewną krótką scenkę. Dwoje ludzi wybrało się na spacer. Kiedy dotarli na brzeg niewielkiego stawu, doszło do kłótni. Jeden próbował przekonać drugiego do swoich racji i żaden nie chciał odpuścić. Pierwszy z nich twierdził, że mają przed oczami zwykły staw, drugi z uporem maniaka utrzymywał, że to, co widzą, t... Recenzja książki Ocean na końcu drogi

@jenah@jenah

Nad brzegiem nieprzebytych wód stawu... - Neil Gaiman "Ocean na końcu drogi"

13.01.2021

Neil Gaiman jest autorem, którego raczej nie trzeba przedstawiać. Nawet ci, którzy nie mieli jeszcze okazji zaznajomić się z jego twórczością, kojarzą niektóre spośród napisanych przez niego utworów. Do niedawna sama należałam do tego grona, jednak w końcu nadszedł czas na to, aby to zmienić. Tym sposobem w moje ręce trafił „Ocean na końcu drogi”.... Recenzja książki Ocean na końcu drogi

@potarganerude@potarganerude

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@jatymyoni
2020-06-02
6 /10
Przeczytane Nagroda Hugo L. angielska Przyjemne i lekkie

Ciekawa baśń dla o dziecku walczącym ze złem, chociaż czasem nie rozumiejącym jego. Możemy razem z bohaterem wrócić do dzieciństwa i przypomnieć sobie wszystkie mroczne istoty, która nami wtedy targały. Miła odprężająca lektura pełna magii i zła które wkrada się do świata. Jednak miłość i przyjaźń są najważniejsze. Polecam wszystkim lubiącym baśnie i magię.

× 5 | link |
@Maynard
@Maynard
2013-10-27
8 /10
Przeczytane Fantasy anglosaska i amerykańska U mnie na półce Fantasy typu "closed doors" czyli swiaty za zamkniętymi drzwiami...

Jak zawsze, kolejna udana powieść autora z magią w tle. Tym razem Gaiman przenosi nas na angielską prowincję, gdzie wraz z głównym bohaterem wspominamy chwile spędzone na farmie Hampstoków (usytuowanej na tytułowym końcu wiejskiej drogi). Co w książce ujmuje najbardziej: doskonała retrospekcja, wspaniały kwiecisty język oraz ilość stron, idealna na opowiedzenie tego typu historii. W "Oceanie..." dostrzeżemy zarówno echa "Koraliny" (dziecięca groza, bohater to siedmiolatek) jak i subtelnie zawoalowane i niedopowiedziane inspiracje mitologią (Wielka Potrójna Magna Mater, wróżki). To właśnie niedopowiedzenia i nie do końca odkryta i opisana magia stanowią największy atut powieści oraz zmuszają czytelnika do wytężenia wyobraźni. Tego ostatnio w literaturze fantasy zdecydowanie zabrakło a kwieciste opisy ćwiartowań, przeobrażeń i zaklęć rozkładają piękno ludzkiej wyobraźni. Książkę polecam miłośnikom języka, wyobraźni i samego autora.

× 3 | link |
@marulida86
@marulida86
2015-03-03

Gość ma niezłą wyobraźnię - tak sobie pomyślałam, gdy przeczytałam kilkanaście pierwszych stron tej książki. Ten komentarz jest aktualny też teraz, gdy jestem już po lekturze. Polecam!

× 3 | link |
@Meszuge
2020-07-24
7 /10

Spokój, tchnący z pierwszych kartek tej książki, był mi naprawdę potrzebny. Zastanawiałem się nawet, czy chciałbym, żeby cała książka taka właśnie była, od początku do samego końca? Jednak urok początkowych, sielskich klimatów polegał właśnie na tym, że przecież wiedziałem, że już za chwilę coś jednak się wydarzy, coś się stanie – w końcu to jednak Gaiman.

Dorosły mężczyzna przyjeżdża do swojego rodzinnego miasteczka na pogrzeb. Tam wracają mu wspomnienia z wydarzeń, w których uczestniczył, mając lat siedem, a związane były one z kontaktami z istotami z innego wymiaru.

Dziwna książka. Jakby jej prawdziwe wezwanie leżało zupełnie poza fabułą i treścią… Może po prostu dokładnie taka była mi w tej chwili potrzebna.

To była otchłań. Nie czerń, nie nicość. Oto, co leży poza cienko namalowaną powłoką rzeczywistości.

Jeszcze niedawno wydawało mi się, że rzeczywistość to właśnie absolutnie wszystko, ale czy na pewno?

× 1 | link |
@eR_
2019-12-19
10 /10
Przeczytane

Gaiman to pisarz który potrafi wydobyć ze mnie dziecko,które żyje w każdym z nas,ale nie zawsze ma odwagę wychynąć ze swej kryjówki.

Nie ma się czego obawiać-życie to magia,a świat to tylko kropka na oceanie wyobraźni.

× 1 | link |
@alien125
2018-12-04
10 /10
Przeczytane

Dziwna ale interesująca książka

× 1 | link |
@Regalia92
2024-02-18
Przeczytane Poszły w świat

Ciężko jest się wgryźć - i to wina pierwszego rozdziału! Jakiś facet przyjeżdża na wieś, do bajorka z wodą i zaczyna snuć opowieść, że miał kota i tego kota rozjechał gościu wydobywający opale, ale dał mu nowego kota i on co tydzień dostawał od taty komiks.... Rajuśku. Póki nie pojawia się Urszula, to jest tak miałko. A później się dzieje, choć nie jest to wartka akcja.

Nie wiem, co tym razem został wzięte na tapetę przez Gaimana - trzy baby, baptyzm, szamanizm czy inne religijno-mistyczne rzeczy. Pojęcia nie mam i w odbiorze mi to nie przeszkadza. Trochę taki horror - rzecz z robakiem i stopą czytałam na pełnym obrzydzeniu. Trochę fantasy - bo Urszula, ptaki i ocean. I w pełni młodzieżówka, wszak bohaterem jest siedmiolatek, i choć opowieść jest snuta już przez dorosłego, to jednak rozumowanie jest na poziomie dziecko/nastolatek.

Plusem jest, że jak już rusza wątek Urszuli, to człowiekowi czyta się szybciej. Nie ma zawiłej fabuły, nie ma już dziwactw i jakoś to leci. Minus natomiast... no to ani to wybitne, ani warte zapamiętania. Ot, takie opowiadanie, które rozrosło się w książkę. Fabuła mnie nie porwała i czytałam tylko po to, by dowiedzieć się, kim jest Ulka, i niby się dowiedziałam, ale się nie dowiedziałam. Musiałam googlować (i się zawiodłam).

| link |
@apo
2024-04-01
7 /10
Przeczytane

Publikacje Neil Gaiman to klasyka gatunku fantasy. Autor nawiązuje w nich do baśni, wierzeń, religii. Miesza to ze szczyptą magii i już gotowa świetna powieść.

Opowieść przedstawiona jest oczami dziecka. Nie wszystko wie, nie wszystko rozumie - dlatego też, nie wszystko jest wytłumaczone, do końca objaśnione. Zostaje miejsce na domysły, snucie własnych fantazji.
Tu mamy powrót do przeszłości, do lat dziecięcych. Odkrywamy z bohaterem na nowo jego zapomniane wspomnienia i sprawdzamy jak działa ludzka pamięć. Przeżywamy na nowo przygody z przyjaciółką, wchodzimy w magiczny świat. Ciut niechcący sprowadzamy złe moce do własnego domu i... próbujemy przezwyciężyć zło dobrem. Doświadczymy też siły przyjaźni.

Wyobraźnia nie ma granic. Tu na nawet staw może być oceanem.

| link |
@katarzynaa1969
@katarzynaa1969
2020-07-08
9 /10
Przeczytane

Od Gaimana czytałam tylko Mitologie Nordycką i bardzo fajnie ją wspominam. Idąc za ciosem, postanowiłam przeczytać coś innego od tego autora. Padło na "Ocean na końcu drogi".

Jest to historia o chłopcu, któremu w dzieciństwie dzieją się niewyobrażalne rzeczy.

Nie byłam pewna czy to książka dla mnie i czego mogę się po niej spodziewać. Na początku była dziwna, później trochę wzbudzała we mnie strach i dziwne poczucie dyskomfortu. Ale! Z każdą stroną robiło się coraz ciekawiej i historia totalnie mnie pochłonęła.
Polecam każdemu kto lubi sci-fi i takie trochę dark fantasy.

| link |
@Emma81
@Emma81
2020-11-01
9 /10
Przeczytane

"Ocean na końcu drogi" wciąga czytelnika w świat magii, dziwnych stworów, zła, kryjącego się niemal wszędzie... Jednocześnie historia napawa nadzieją pokazując, że zawsze znajdzie się ktoś, na kim można polegać, kto pomoże w potrzebie i wskaże właściwy kierunek. Ja osobiście odbieram tę książkę jako powieść z morałem, ni to dla młodszych, ni starszych czytelników.

| link |
@mag85
2020-11-25
6 /10
Przeczytane

Ciekawa, bajkowa opowieść. Osoby lubiące trochę magii i mrocznego świata zdecydowanie znajdą tu czego szukają.

| link |
@Klosterkeller
2023-12-18
9 /10
Przeczytane
5_
@5_Gracjan_5
2023-09-05
9 /10
Przeczytane Na półce
FI
@katarzyna_kruszyna
2023-07-22
10 /10
Przeczytane
@katarzynakobosko
@katarzynakobosko
2022-12-31
8 /10
Przeczytane
Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

Nasz dom był wielki, miał wiele pokoi. Świetnie się to sprawdzało, gdy rodzice kupili go i ojciec miał pieniądze, ale później już nie.
Jeden z mężczyzn oznajmił, że jest policjantem, ale nie miał na sobie munduru, co mnie rozczarowało: byłem pewien, że gdybym sam pracował w policji, przy każdej okazji nosiłbym mundur.
Lubiłem mity. Nie były to historie dla dorosłych ani dla dzieci, tylko coś lepszego. Po prostu były.
- Chłopcze - dodał z ostrym południowoafrykańskim akcentem. - One muszą to skończyć. To właśnie robią padlinożercy, sępy z otchłani. To ich praca. Muszą uprzątnąć ostatnie resztki. Ładnie i elegancko. Wyrwą cię z tego świata i będzie tak, jakbyś nigdy nie istniał. Po prostu zgódź się. To nie będzie bolało.
Wystarczy kilka uderzeń serca, by w miejscu, gdzie wcześniej tkwił gwiazdozbiór i niebo, powstała jedynie pulsująca nicość, raniąca mi oczy, kiedy spojrzałem wprost na nią.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl