Od pierwszego wejrzenia

Druga książka Nory Roberts wybrana po okładce ze świątecznym motywem i efekt ten sam. Następnym razem muszę być ostrożniejsza. A ta choinka na okładce to chyba po to, żebym się bardziej wkurzyła treścią, bo specjalnie świątecznie nie będzie.

To nie jest tak, że ja sięgam po te książki oczekując czegoś więcej. To ma być ckliwe romansidło z happy endem, ale ono musi być chociaż trochę prawdopodobne, żeby można było bez specjalnego wywracania oczami dobrnąć do szczęśliwego końca. "Od pierwszego wejrzenia" nie spełnia tych warunków.

Opis z okładki zdradza dokładnie fabułę, więc chyba już bardziej nie zaspoileruję. Shane wraca w swoje rodzinne strony żeby wyremontować dom babci i otworzyć w nim sklepik i muzeum. Po powrocie poznaje swojego nowego sąsiada Vance'a, przystojnego mruka. Oczywiście zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia (tytuł zobowiązuje), prawie od razu się na siebie rzucają z dziką żądzą, raz dwa wyznają sobie dozgonną miłość, która nagle kończy się, gdy Shane odkrywa pewne sprawy z przeszłości Vance'a (czyli była jednak nie do końca dozgonna, oj tam, oj tam, czepiam się).

Niby tej książce nie brakuje niczego, co powinno być w rozrywkowej literaturze tego typu, ale to nie do końca mój klimat. Wolę historie, w których ewentualny wybuch uczuć następuje na samym końcu, chociażby tak jak u Betty Neels.

Ciepła, optymistyczna opowieść o miłości, która rodzi się wśród problemów życia codziennego. Miła, lekka i przyjemna.