Zaginiona recenzja

Historie oparte na prawdziwych wydarzeniach czyta się zupełnie inaczej niż te w całości wykreowane. Podchodzę do takiej książki, zwłaszcza jeśli historię znam z mediów, z dużym respektem. Jestem przygotowana również na ogrom emocji, które towarzyszyły mi podczas rozgrywającej się w rzeczywistości tragedii.

Aneta Kisielewski w "Zaginionej" inspiruje się losami dziewczyny, która wiele lat temu zaginęła. Jej- niestety do dzisiaj nie udało się odnaleźć - a co z główną bohaterką powieści Anety Kisielewskiej?

Sara Maj to dziewiętnastoletnia rozpieszczona dziewczyna, która po wyjściu z klubu Amnezja przepadła bez śladu. Z zeznań znajomych, którzy byli wraz z nią w klubie dziewczyna po kłótni z przyjaciółką chciała zemścić się na swoim byłym chłopaku. Od tego czasu nikt jej nie widział. Do domu nie wróciła. Jak to możliwe aby człowiek rozpłynął się w powietrzu? Jest to przerażające.





Czuć było ten realizm, rzeczywisty krzyk rozpaczy rodziców zaginionej. Autorka w ciekawy sposób skonstruowała książkę- wydaje nam się, że każdy mógł przyczynić się do zniknięcia dziewczyny. Nawet zrozpaczeni rodzice, którzy mieli z dziewczyną spore problemy. Sara Maj była kobietą dość kontrowersyjną i wybuchową, wielu osobom zaszła za skórę tym samym narażając ich na bycie podejrzanym.

Książka przeplata rozdziały z dwóch okresów- z przed i po porwaniu. Te pierwsze pokazują prawdziwą twarz dziewczyny, która wykazuje się ogromnym egoizmem. Jest postrzegana jako buntowniczka i rozkapryszona dziewiętnastolatka na zabój zakochana w byłym chłopaku.

Rozdziały "po zaginięciu" przedstawiają śledztwo prowadzone przez policję oraz relacje między rodzicami, czy znajomymi zaginionej. Autorka pokazuje jak psychika ludzka reaguje podczas tragedii- kiedy to nawet najbliżsi sobie ludzie zaczynają się nawzajem obwiniać i podejrzewać. Gdzie rozpacz przeszkadza im w trzeźwym myśleniu.

Książka porusza ważny temat- wręcz obłędu na punkcie drugiej osoby. Jakie straty może przynieść takie zakochanie? Nie zawsze jest to coś dobrego.

Mamy do czynienia również z szeregiem tajemnic, które nie powinny wyjść na jaw.

Dostrzegam również kolejną lekcję wyłożoną przez autorkę- jest to wtrącanie się w życie drugiego człowieka i jego wpływ na dalsze losy bohaterów.

Wszystko to w połączeniu doprowadzić może do wielkiego dramatu. Książka oddała te emocje, które towarzyszyły podczas rzeczywistych poszukiwań zaginionej kobiety. Także spełniła swoje zadanie. Nie wyobrażam sobie co czują wszyscy ci, których najbliżsi zaginęli. A z tego co podają media i policja dowiadujemy się, że jest coraz więcej zaginięć. Ta niewiedza co się dzieje z dziećmi, mężem, żoną, matką, czy ojcem jest nieopisanym dramatem.

Historia spisana przez Anetę Kisielewską pozwoliła na chwilę nostalgii. 🅒🅩🅨🅣🅐🅙🅒🅘🅔, 🅑🅞 🅦🅐🅡🅣🅞 !