Te wiedźmy nie płoną recenzja

🔮 „Te wiedźmy nie płoną” to tytuł, który już sam w sobie jest ciekawy. Dodatkowo opis od autorki Isabel Sterling, też jest obiecujący. Jednak opis to jedno a treść książki to drugie. Nie mogę powiedzieć, że mnie nie wciągnęła, ale momentami czułam okropne zażenowanie.

🔮 Temat czarownic i łowców jest mi dobrze znany i go uwielbiam. Hannah jest nastolatką, która prowadzi swoje nastoletnie, burzliwe życie w Salem. Przeżywa rozstanie, chodzi na imprezy i poznaję nowy obiekt westchnień, czyli Morgan. Będąc czarwonicą uczy się panować nad własną magią, która pod wpływem emocji potrafi wyjść spod kontroli, co jest wyjątkowo trudne gdy na jej drodze notorycznie pojawia się jej eks, która notorycznie wpędza ją w kłopoty oraz prawdziwe zagrożenie w postaci łowcy, który czyha na życie Hannah i jej sabatu.

🔮 Jak motyw przewodni jest bardzo ciekawy, to niestety został bardzo chaotycznie przedstawiony. Jeśli ktoś nazwał tę książkę romansem, to chyba muszę go oskarżyć, że jej nie przeczytał. Miłosna relacja, która próbuję się tworzyć pomiędzy Hannah i Morgan jest tak źle potraktowana, że aż mi przykro. Przez prawie 3/4 książki główna bohaterka ciągle jest przyciągana przez swoją byłą, do tego stopnia, że cała jej uwaga, która powinna być kierowana właśnie ku uczuciom nowej dziewczyny, pracy, przyjaciół i letnich imprez to jest kierowana do swojej eks.

Jestem w stanie powiedzieć, że słowa „była” i „eks”, które zastępowały siebie na wzajem były nadużyte. Było to irytujące w pewnym momencie gdy motyw przewodni łowcy czarownic próbował się przebić i był intensywnie tłumiony przez to, że notorycznie było to związane z tą eks. Co taka akcja to później znowu trzeba przejść, przez złamane serce Hannah. I tak w kółka aż do końca.

🔮 Ogólnie książka, mimo luk i niedociągnięć (czasem można się pogubić co się stało z danym bohaterem, bo w jednej chwili był, a w drugiej nagle wyparował) jest tak napisana, że idzie całkiem sprawnie. Po za tą byłą, nad którą się rozwodziłam wyżej, nie ma zbędnych zapychaczy, które by bezsensownie przedłużały opowieść o młodej czarownicy.

⭐️⭐️⭐️

3/5

Ciężko mi było poddać ocenie „Te wiedźmy nie płoną”, bo jednocześnie chwytam cały ten vibe bycia nastolatką, złamanego serca, odkrywanie siebie, jednak z drugiej strony nie miałam zbyt dużej ochoty znosić tego przez całą książkę, bo tak jak wyżej pisałam to co miało być według autorki wątkiem przewodnim było tylko wątkiem drugoplanowym. Daje tej opowieści szanse i zabieram się za czytanie drugiego tomu.