Cisza recenzja

Cisza to kolejny tomik wierszy wydany przez Annę Wirowską. Razem z nowymi utworami możemy w nim przeczytać te z poprzednich książek autorki.

Z Panią Anną było to moje pierwsze spotkanie i jednoznacznie jest ono bardzo udane. Przyznaję, że kojarzyłam jej inne tomiki, ale nie było sposobności by się z nimi zapoznać. Już jeden z pierwszych wierszy uświadomił mi, że znajdę w Ciszy dużo siebie.

Może jeszcze napiszę, czego ja szukam w tomikach poezji. Według mnie dobry zbiór wierszy polega na tym, że znajdę, choć jeden utwór, który w trakcie czytania będzie pokrywał się z tym, co myślę czy myślałam jakiś czas temu. Będzie wyrażeniem moich emocji przez inną osobę. Poczuję dzięki temu, że nie jestem sama. Pani Anna pisze w sposób uniwersalny, wiele wierszy można interpretować na wiele sposobów, co daje duże prawdopodobieństwo znalezienia czegoś dla siebie. Na dodatek autorka pisze o wielu rzeczach. Nie skupia się na jednym temacie. Mamy tu smutek, radość, miłość i nadzieję.

Nie jestem wielkim znawcą poezji, dlatego mnie pomagają bardzo rymy, które używa Pani Anna. Nadają one tempo czytania, które ułatwia mi skupienie się na poezji i poddaniu rytmowi. Wiersze białe czyta mi się o wiele trudniej i po prostu na obecnie nie lubię po nie sięgać, jeszcze się ich nie nauczyłam.

Emocji w tym tomiku nie zabraknie. Tomiki chyba są z góry książkami, które nie są czytane na raz. Jak zawsze u mnie jest taktyka wiersz, kiedy mam chwilę, bądź kilka na wieczór. I oczywiście czasami jakiś wylosowany przeczytany przed czasem.

Dodatkowym plusem wydania jest to, że mamy tu podział na części. Są ich cztery, czyli dokładnie tyle ile jest teraz tomików wydanych przez autorkę. Więc trzy pierwsze części to kolejno wiersze z tomów „Pokora i pycha”, „Kobieta- matka- żona” oraz „Życiowa układanka”. Ostatnia część to „Cisza”. Najlepiej mi się czytało część trzecią. Jednak w każdej znalazłam coś dla siebie.

Książkę otrzymałam z Klub Recenzenta serwisu nakapanie.pl, – Za co serdecznie dziękuję!