Syrena recenzja

Zbliża się koniec roku szkolnego w West Grove Community College w Los Angeles. Jim Rook, charyzmatyczny nauczyciel języka angielskiego i wychowawca klasy specjalnej, pakuje już walizki – otrzymał prestiżową propozycję pracy w Ministerstwie Oświaty w Waszyngtonie. To szansa na nowy początek i zamknięcie rozdziału związanego z latami nauczania młodzieży z problemami.

Ale przeszłość nie daje o sobie zapomnieć.

Na progu jego domu staje Jennie, dawna uczennica, zrozpaczona po tragicznej śmierci syna, który utonął w domowym basenie. Jennie nie wierzy w przypadek – jest przekonana, że to coś nadprzyrodzonego odebrało jej dziecko. Rook, znany ze swojej empatii, początkowo traktuje to jako rozpaczliwy sposób radzenia sobie z żałobą. Jednak seria tajemniczych i brutalnych wypadków wśród jego obecnych uczniów zmusza go do zmiany zdania.

Chłopiec tonie podczas surfowania – mimo że był doświadczonym pływakiem. Uczennica z poparzeniami trafia do szpitala, twierdząc, że ktoś próbował utopić ją… we wrzątku. Woda staje się narzędziem zła.

Wszystko wskazuje na to, że to nie przypadki. Ktoś – albo coś – morduje dzieci.
I ten ktoś nie pochodzi z tego świata.

Rook musi ponownie sięgnąć po swoje umiejętności widzenia i komunikowania się ze zmarłymi, które zyskał lata temu po śmierci klinicznej. Aby ocalić życie swoich uczniów, będzie musiał stanąć oko w oko z mitycznym złem – Syreną, pradawną istotą wodną, która nie śpiewa, lecz zabija.

„Syrena” to klimatyczna, pełna napięcia i nadprzyrodzonych tajemnic powieść, łącząca grozę z elementami urban fantasy i psychologicznym dramatem. Masterton – mistrz horroru – znowu udowadnia, że umie przerazić, wzruszyć i przykuć uwagę czytelnika do ostatniej strony.

Dla fanów klasycznej grozy, mrocznych tajemnic i opowieści o duchach. Idealna lektura dla tych, którzy polubili „Manitou”, ale szukają czegoś z nieco młodszym bohaterem i bardziej współczesną atmosferą. Polecana również nastoletnim czytelnikom o mocnych nerwach.