Ozyrys. Blizny przeszłości recenzja



Ozyrys - Sylwia Maruszczak- Płuciennik

Dziękuję autorce za możliwość przeczytania tej książki.

Nie byłam pewna, czy powstanie kontynuacja historii. Jak zobaczyłam na Instagramie nabór, to nie mogłam się nie zgłosić. Po przeczytaniu poprzedniej części, nadal nie mogłam uwierzyć w to co zrobił Ozyrys...
W sumie, nie miałem wiele oczekiwań co do treści. Jedno się spełniło, ale co, to tego nie zdradzę, bo byłby to spojler. Wiele się dzieje pod sam koniec książki.
Historia w trochę innym stylu jeśli chodzi o przedstawienie ofiar. Bardziej mamy nacisk na to co już działo się w poprzedniej części. Wykorzystanie seksualne w sadystyczny sposób i to niestety ze skutkiem śmiertelnym.
Smutne, ale i niestety prawdziwe jest to, że dla tych bestialskich ludzi liczyło się tylko jedno. Coś takiego w stylu - "ciało to ciało". Plus w tym wszystkim, że byli tam także obrońcy tych pokrzywdzonych. Obrońcy i kaci jednocześnie.
Jeśli chodzi o samego Ozyrysa, to poprzednie wydarzenia zmieniły go w pewnym stopniu.
Częściowo tak jakby się załamał i postarzał o tysiące lat. Mimo bólu i braku sił pokazał, że motywacja potrafi zdziałać cuda.
Oprócz tytułowego bohatera mamy też wiele innych postaci. Są to zarówno te Dobre, jak i te Złe.
Została też przestawiona władza, która interesowała się sama sobą, ale nie przejmowała się innymi. Najważniejsze było tylko jej posiadanie. Mocno została zoobrazowana tamtejsza społeczność. Wyglądało to dosłownie jak po wojnie. Wszędzie gruzy i obecny głód.
(Widziałam to np. w "Powstaniu Warszawskim")
Kris. Mało go pamiętałam, ale tutaj został on bardziej szczegółowo przedstawiony. Mimo swojego wielkiego błędu, pozostał sobą i jednak miał wpojone pewne zasady moralne. Jestem ciekawa jak będę przedstawione jego dalsze losy w kolejnym tomie.
Podczas czytania zarówno w mojej głowie, jak i w sercu kłębiło się wiele emocji. Towarzyszyły mi złość, szok, a także zaciekawienie. Bywały też momenty w których można było się trochę pośmiać. Zdziwił mnie fakt, że w tej części nie ma oznacznika wiekowego 16+. Może ta książka nie jest aż tak brutalna jak poprzednia, ale dużo jest tutaj poruszonych takich tematów dla starszych czytelników.
Czy polecam?
Oczywiście. To historia o brutalności ludzkiej rasy, połączonej z Bóstwem Egipskim jak i z fantastyką. (Smoki i Jednorożce)
Treść tej książki uświadamia nam, oraz przypomnina o tym, aby nigdy nie lekceważyć psychopatów. Zwraca również uwagę na rolę matki. Na to, że my jako dzieci jej nie doceniamy, oraz, że czasem nie chcemy w niektórych kwestiach zrozumieć ich pobudek.
Już nie mogę się doczekać trzeciego tomu o Ozrysie.
Zakończenie było ciekawe i dało nam lekkie zaskoczenie jak i nadzieje.
Moja ocena 10/10

Cytaty z książki: