Dolores Claiborne recenzja

 King nie przestaje mnie zaskakiwać. Gdy myślę, że jego powieści utrzymane są w podobnym stylu i potwierdza to każda kolejna przeczytana pozycja jego autorstwa, trafia się książkowa perełka, taka jak "Dolores Claiborne". Zupełnie inna, odmienna, świeża i pełna specyficznego poczucia humoru, będąca w zasadzie monologiem tytułowej bohaterki, spisaną historią jej pokręconego życia. Zdecydowanie jest to powieść "z jajem".
 
 Kiedy umiera bogata Vera Donovan, stara kobieta, która niegdyś przyjeżdżała na wyspę jako letniczka, a potem zamieszkała na niej na stałe, podejrzenie o udział w jej śmierci pada na wieloletnią służącą Dolores Claiborne St George. Nie dość, że na śmierci Very mogłaby skorzystać finansowo, to ludzie podejrzewają, iż nie byłoby to jej pierwsze morderstwo. W 1963 r. w niejasnych okolicznościach umarł bowiem mąż Dolores, Joe. Snuto domysły, że być może Dolores pomogła przejść na tamten świat awanturnikowi i pijakowi, który stosował wobec niej rękoczyny. 
 
 Kiedy Dolores zostaje wezwana na przesłuchanie w sprawie śmierci Very, zaczyna opowiadać śledczym, jakie były ich wzajemne stosunki. Bo choć Vera była prawdziwą jędzą, w tym przypadku trafił swój na swego. Dolores to także babka z charakterem. Odsłaniając przed śledczymi swe najskrytsze tajemnice, przyznaje się do zbrodni, lecz nie tej, o którą ją podejrzewają, lecz do tej, która lata temu uszła jej na sucho. Dolores zamordowała swego męża, ale jak i dlaczego tego dokonała, o tym już trzeba przekonać się samemu.
 
 W pierwszej części książki można się nieźle ubawić, potem choć humoru również nie brakuje, robi się już poważniej. Motywy, którymi kieruje się Dolores, odkrywane są powoli, wiele kwestii się wyjaśnia, ale bohaterkę każdy musi osądzić sam. W historii literatury niewiele jest takich postaci, King postarał się tworząc tę unikatową bohaterkę. Szacunek również należy się pisarzowi za wniknięcie w umysł kobiety i napisanie monologu z jej punktu widzenia. Godna polecenia, krótka jak na mistrza, forma literacka.