Drugie dno recenzja

Życiowe komplikacje wzmagają cierpienia, które za cenę ucieczki przed prawdą utrzymują w błędnym kole przeznaczenia. Odbierają szansę na zabliźnienie starych ran. Mieszanka złudzeń i rozczarowań, która może dopaść niespodziewanie.
Każda sytuacja ma swoją energię. Jeśli spróbujemy zmienić jej bieg wówczas tworzą się nienaturalne wiry. Doskwierają w codzienności i im bardziej zniekształca się ten nurt, tym mocniej napiera, piętrzy się, aż w końcu prowadzi na skraj otchłani. Przeszłość ciągle postępuje i można unikać jej w nieskończoność, ale wszędzie tam, gdzie się zatrzymany i tak nas dopadnie. Im bardziej staramy się kontrolować życie, tym większe niespodzianki nam szykuje.

Lato w Jurze Krakowsko - Częstochowskiej niesie ze sobą wiele dramatycznych zdarzeń. Ratownicy GOPR mają ręce pełne roboty. Jedno ze zgłoszeń w Studni Szpatowców, która przyciąga ludzi niczym magnes, okazuje się czymś straszniejszym niż zwykły wypadek. Ratowniczka górska Marietta Wejman nie potrafi zapomnieć tego co zobaczyła na dnie jaskini. Prawda okazuje się przerażająca i leży znacznie głębiej. Skrywa dawno pogrzebane sekrety. Kobieta angażuje się w śledztwo i kroczy uparcie ku prawdzie.

Powieść, która rozbija emocjonalnie o skały jaskiń. Zawiłości rodzinne, tajemnice i ból utraty. Historia pokryta mrokiem niedopowiedzeń. Trochę inna odsłona twórczości autorki, ale również wciągająca. Początkowo spokojnie płynąca akcja jest tylko zapowiedzią tego co kryje się w ciemności złudzeń. Wątek medyczny także i tu odnajdziemy.
Poczucie krzywdy, zranienia powodują wrogość i prowadzą do nierozważnych decyzji.

Relacje. Wybory. Przemilczenia.
Rodzina, która tonie pod falą przemilczeń i kłamstw. Nosi w sobie od lat zadry i próbuje z nimi jakoś radzić, nie zauważając, że pozostawia zgliszcza. Klucząc pośród półprawd rozprasza mozaikę niepewności. Śmierć rozlała się w życie niczym plama ropy na powierzchni morza.

Jeden błąd, jedna chwila zmienia wszystko. Jedno nieprzemyślane zdarzenie może zaważyć na całym życiu, przynosząc poważne kłopoty. Ludzie często zawodzą. Okazuje się, że ci najbliżsi są inni niż sądziliśmy. Nigdy nie zdołamy poznać do końca drugiej osoby.

Życie to ciągłe wzloty i upadki. Los nas doświadcza na przemian od radości do smutku, a szczęście pod naporem złych zdarzeń upada. Niejednokrotnie przekonujemy się, że to co głęboko ukryte zaczyna uwierać. Decyzje, które podejmujemy dziś określają jutro. To suma możliwości. Splatają się tworząc tkaninę, a ta jest naszą życiową historią.
Zawsze jesteśmy bliżej krawędzi niż przypuszczamy . Codziennie stoimy na skraju przepaści. Nie mamy odwagi spojrzeć w dół.

Polecam bardzo.