TO Evi. Krzywizny i niedomknięcia. Tom 2 recenzja

Dalsze losy Evi Szczepaniak i Kazimiery Matczak. Aby zrozumieć relacje bohaterów, konieczne jest poznanie części pierwszej „TO Evi.” Są bohaterowie z pierwszego tomu i pojawiają się nowi. To powieść wielowątkowa z dużą ilością bohaterów. Można się pogubić, na szczęście autorka na końcu książki zamieściła drzewa genealogiczne rodzin bohaterów. Akcja tego tomu dzieje od roku 1968 do 2023. Kazimiera nadal przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Evi nadal nie nawiązała bliższego kontaktu ze swoją matką. „Żyjąc w tym samym mieście , nie bywały u siebie na herbatkach, a przypadkowe spotkania kończyły się kurtuazyjnym zapytaniem o zdrowie.” Muszę przyznać, że współczułam i rozumiałam Evi z pierwszego tomu, matka ją odrzuciła i unikała. Nie interesowała się nią, gdy była dzieckiem i nastolatką, a jej oczkiem w głowie był tylko syn. W tym tomie animozje ich, wzbudzały we mnie irytację. Nie mogłam zrozumieć jak dwie dorosłe kobiety przez całe swoje życie nie znalazły sprzyjającego momentu, żeby sobie wyjaśnić wszystko i nawiązać bliższą więź. Rozumiem oczywiście, że Evi została trauma z dzieciństwa i miała problemy z nawiązywaniem relacji z innymi osobami. Dużą rolę odgrywała też jej niespełniona miłość. Dopiero poznanie Ryśka ją uszczęśliwiło. „Miłość do Ryśka sprawiła, że zaczęła kochać również siebie i swoje ciało. U jego boku czuła się tak, jakby znalazła swoje miejsce i wiedziała, że na tę właśnie miłość czekała tak długo.” Ale dobre relacje z partnerem i macierzyństwo nie dały jej całkowitego spełnienia.

Równolegle do losów Evi i jej rodziny śledzimy życie Kazimiery w psychiatryku. Kobieta pogodziła się ze swoim losem, z utęsknieniem czeka na listy i odwiedziny. Łza się w oku kręci jak przykre to życie, bez udziału w ślubach dzieci, czy pogrzebach członków rodziny. Nie zagrażała sobie, ani innym, szkoda, że nie wzięli ją do siebie dzieci.
To powieść pełna emocji i porusza trudne problemy. Brak miłości rodzicielskiej, samotność, nieszczęśliwe związki. Poznajemy też różnice w standardach życia dygnitarzy politycznych i zwykłych ludzi o czasach PRL. Specjalne ośrodki wczasowe dla polityków były normą.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl