Moc przyjaźni. Jak budować trwałe relacje w dorosłym życiu recenzja

Jako dzieci szybko nawiązujemy przyjaźnie. Właściwie nie zastanawiamy się czy warto się do kogoś odezwać czy nie. Kiedy jest potrzebny kompan do zabawy to zgadujemy tego, który wydaje się pasować do nas idealnie i po prostu jest blisko.

W szkole czy przedszkolu przyjaźnie zawierają się naturalnie. Tak zwyczajnie. Bez zbędnych pytań i niedomówień. W życiu dorosłym już jest nieco trudniej.

Jaki właściwie powinien być ten przyjaciel? Bezinteresowny? Blisko, gdy potrzeba pocieszenia, zrozumienia, takiego, który nie ocenia? Jak wyobrażacie sobie najlepszego przyjaciela?
23 kwietnia miała swoją premierę Moc Przyjaźni Jak budować trwałe relacje w dorosłym życiu, która została napisana przez Lane Moore.

Czytając Moc Przyjaźni już od samego początku czułam, że osobiste historie autorki są mi bardzo bliskie. Zupełnie jednak nie rozumiałam po co szukać na siłę kogoś kto będzie naszym przyjacielem. No właśnie po co? A no właśnie, bo potrzebujemy kogoś kto nas zrozumie, pocieszy, poda szklankę wody i lekarstwo, gdy jesteśmy chorzy. Wiele razy czułam się podobnie jak autorka. Zawsze mi się wydawało, że to ja robię coś nie tak, że to moja wina, że nie powinnam niczego oczekiwać, a jeśli coś się popsuło to dlatego, że ja chciałam za dużo dostać, a powinnam tylko dawać.

Książka pomogła mi zrozumieć, że to nie z mojej strony muszą wychodzić starania ponad wszystko. Jeśli nie otrzymuję od relacji tego czego potrzebuję w danej chwili to nie muszę jej ciągnąć na siłę. Przyjaźń powinna dawać nam to czego od niej oczekujemy, a przy tym z zupełną lekkością my oddajemy w drugą stronę energię, którą sami czerpiemy. Nie musimy ciągle zastanawiać się czy ktoś miał zły dzień albo jest taki, bo miał kiepskie dzieciństwo. Czemu to zawsze ja mam się starać? To tylko jedna mała kwestia, która wywołała burzę w mojej głowie i skłoniła do przemyśleń.
Moc Przyjaźni to poradnik o tym jak odnaleźć dobre relacje w dorosłym życiu, ale jest to też książka, która ma w sobie elementy pamiętnika. Chwilami bardzo osobista, ale muszę przyznać, że te wątki, gdzie autorka poruszała konkretną sytuację z jej życia najbardziej mnie zajęły. Mimo, że moje relacje wyglądały nieco inaczej to za każdym razem wracałam myślami do tych moich z dawnych czasów. Co zrobiłam? Co mogłam zrobić inaczej? I jakby się wtedy nasza przyjaźń potoczyła? Czasem po prostu trzeba pozwolić odejść tej osobie, mimo, że jest albo była dla nas ważna. Niektórzy przyjaciele pojawiają się w naszym życiu tylko po to by nas czegoś nauczyć. By z całym tym doświadczeniem móc iść dalej i zacząć od nowa z kimś innym.

Podsumowując z ogromną przyjemnością stwierdzam, że publikacja bardzo mnie poruszyła. Pomogła dostrzec to na co nie zwraca się uwagi w codziennym zabieganym życiu. Zrozumiałam, że to nie zawsze jest coś nie tak z mojej strony. Ja też mam prawo oczekiwać tego co dla mnie najlepsze.

Publikacja pozwoliła zrozumieć na co zwrócić uwagę by stać się lepszą przyjaciółką. Być tą, która wysłucha, pocieszy i zrozumie bez osądzania. Moc Przyjaźni okazała się być terapią, która przypomniała nie tylko dobre, ale i złe rzeczy, które warto by przepracować. Po to by móc iść dalej. Nie jest to typowy poradnik, który przedstawia schemat i jak nim podążać. Jest to książka, którą może przeczytać każda z nas, bo jest w niej zawarte tyle osobistych doświadczeń, że czyta się to chwilami jak lekturę obyczajową pełną emocji.

Polecam każdemu, kto chce trwałej relacji, bliskiej i dobrej dla siebie i dla tej drugiej strony. Myślę, że można z tego osobistego poradnika wynieść naprawdę cenne lekcje.

Cała moja recenzja domowyklimacik.pl