Klucz kłamcy recenzja

Uwielbiam powieści właśnie w takim stylu. Mix dark fantasy z powieścią przygodową. Mamy drużynę (niewielką, ale jednak), tajemniczy artefakt, cel pozornie nie do zdobycia, a to wszystko okraszone odpowiednią ilością fruwających flaków i wylanych litrów krwi. Jednak w literaturze fantasy, to tak właściwie nic nowego, można rzec - standard. Czy Mark Lawrence dorzucił coś ekstra do utartych schematów gatunku?

Ponownie wkraczamy na ścieżkę pełną przygód z księciem Jalanem Kendethem i wojownikiem Północy – Snorrim ver Snagasonem. Ten niesamowity duet wszedł w posiadanie cennego artefaktu – Klucza Lokiego, który otwiera każde drzwi - nawet te do świata po śmierci. Tak niezwykły przedmiot przyciąga kłopoty niczym lep muchy, a zatem Klucza szuka też Czerwona Królowa, Martwy Król, mądra wiedźma i niebezpieczny nekromanta. Jal – miłośnik hazardu, wina, kobiet i złota, pragnie tylko wrócić do domu i nadal oddawać się bez reszty hulaszczemu trybowi życia, jednak przygody mają to do siebie, że porywają nawet najbardziej zatwardziałych przeciwników.

Zacznijmy od głównego bohatera, Jalan Kendeth jest narratorem powieści, a jednocześnie nie jest krystalicznie czystą postacią. Facet to tchórz, który zawsze patrzy tylko na czubek swojego nosa - w sytuacji kryzysowej potrafi zasłonić się dzieckiem lub kobietą. Można śmiało go wrzucić do wora ze złymi gośćmi. Jednak są momenty, takie przebłyski, kiedy autor uchyla nam rąbek przeszłości bohatera, przez chwilę zaczynamy czuć do niego sympatię... Kiedy nagle "bum" i Jalan robi coś za co chce się go kopnąć w cztery litery. Nieźle się ubawiłam przez taki sposób prowadzenia fabuły :)

Co do samej powieści to przyznaję, miała momenty przegadane, nie tyle nawet nudnawe, co wydawałoby się, że niezbyt potrzebne – chociaż kto wie, u Lawrence’a nigdy nie wiadomo, czy faktycznie takie niepotrzebne… 😉. W tej części mamy trochę więcej magii, poznajemy kolejny kawał świata, Lawrence pokazuje nam też trochę więcej Milczącej Siostry, a także do puli złych gości dorzuca kolejne postaci. Jednak przez powieść się płynie, czytanie tego grubaska (700 stron!) nie męczy. Nie czuć przesytu, a sama lektura to czysta przyjemność. Poza tym ile ja mam świetnych cytatów z tej książki! Kto by się spodziewał, że pod płaszczykiem przygodówki kryje się wiele mądrości.

Z całą pewnością nie jest to lektura dla każdego. Lawrence bywa brutalny dla swoich bohaterów, sam świat wykreowany przez niego, nie jest łatwy do życia. Dlatego nie mogę polecić tej książki osobom zbyt wrażliwym na krzywdę, zbyt empatycznym. W powieści przedstawiono wiele ludzkich dramatów, krzywd, śmierci. Jednak tym, którzy lubują się w klimatach dark fantasy lektura może sprawić wiele przyjemności, tak jak mi. Daję 8/10 i po TAKIM mega dobrym, niespodziewanym i zaskakującym zakończeniu, już nie mogę się doczekać lektury ostatniego tomu 😊