Krucyfiks recenzja

Nareszcie wysłuchałam pierwszego tomu powieści Chrisa Cartera z cyklu „Robert Hunter”. Miałam pewne obawy, czy nie za dużo miejsca autor poświęci wprowadzeniu bohaterów całego cyklu, ale tak się nie stało. Książka rozpoczyna się klasycznie, jak na kryminał, zwłokami i rozpoczęciem śledztwa, aby odnaleźć mordercę.

Parę lat wcześniej Hunter wraz ze swoim mentorem i przyjacielem prowadzili śledztwo w serii morderstw, gdzie sprawca tatuował swoim ofiarom podwójny krzyż na karku. Dziennikarze nazwali go Krucyfiksem. Krucyfiks kontaktował się z Hunterem, ale był nieuchwytny. Wreszcie wytropiono, złapano i osądzono mężczyznę, który się przyznał do wszystkich zbrodni. Hunter nie był pewny, czy złapano rzeczywistego mordercę. Po skazaniu mordercy jego mentor i przyjaciel ginie w dziwnym wypadku. Teraz to on prowadzi śledztwa, a do pomocy przydzielono mu sympatycznego Carlosa Garcię. Niestety ziścił się koszmar każdego śledczego, że popełnił błąd i skazano niewłaściwą osobę. Oto w opuszczonej chacie w głębi parku narodowego w Los Angela policjanci odkrywają okrutnie torturowane ciało młodej kobiety w wytatuowanym na karku podwójnym krzyżem. Raczej mało prawdopodobne, żeby to był naśladowca, gdyż szczegóły zbrodni były skrzętnie ukrywane. Kiedy w słuchawce telefonu słyszy znajomy, zniekształcony głos, już wie, że morderca nadal chodzi na wolności i w okrutny sposób morduje kolejne ofiary. Hunter wraz z Garcią pragną odkryć, co łączy z pozoru przypadkowe ofiary, a wtedy może odkryją też ich oprawcę.

Ja lubię klasyczne kryminały, w których nie epatuje się brutalnością i opisami ofiar graniczącymi z horrorem. Jednak w kryminałach Cartera mnie to nie razi, gdyż to jest nieodłączna część zbrodni i bez tych opisów nie moglibyśmy współuczestniczyć w śledztwie. Carter studiował psychologię i zaburzenia kryminalne, pracował przez lata, jako psycholog kryminalny przy Biurze Prokurator i badał też seryjnych morderców. Dlatego też opisywane przez niego przestępstwa są bardzo wiarygodne, jak i portrety psychologiczne przestępców. Zresztą główny bohater, Hunter także jest psychologiem i często w czasie śledztwa korzysta ze swojej wiedzy. Stworzył też wyrazistych bohaterów, gdzie każdy ma własną historię, zręcznie wplecioną w powieść. Autor ogranicza do minimum wątki poboczne, dzięki czemu powstaje thriller trzymający w napięciu od pierwszych do ostatnich stron.