Śleboda recenzja

Małgorzata Fugiel-Kuźmińska i Michał Kuźmiński po raz kolejny udowadniają, że polski kryminał może stać na najwyższym poziomie. "Śleboda" to trzecia wspólnie napisana przez nich powieść, a zarazem fascynująca podróż w głąb Podhala – jego legend, historii i surowej mentalności. To nie tylko angażująca intryga kryminalna, ale też refleksja nad lokalną tożsamością i trudnymi kartami przeszłości.

Główna bohaterka, Anna Serafin, doktor antropologii, wyrusza na urlop do Murzasichla. Chociaż początkowo planuje odpocząć i na nowo odnaleźć swoje miejsce w rodzinnym otoczeniu, szybko zostaje wciągnięta w śledztwo dotyczące tajemniczego morderstwa. U jej boku pojawia się podkomisarz Andrzej Chowaniec – dawny znajomy z dzieciństwa, który również angażuje się w rozwiązanie zagadki śmierci Jana Ślebody, kontrowersyjnego górala o burzliwej historii. Tajemnicze symbole, zagadkowe relacje między bohaterami oraz atmosfera skrywanych przez lata sekretów sprawiają, że powieść nabiera gęstego, niemal mrocznego klimatu.

Atutem "Ślebody" jest nie tylko intryga kryminalna, ale przede wszystkim umiejętność kreowania bohaterów i realiów, w jakich się poruszają. Kuźmińscy przedstawiają górali bez mitologizowania ich wizerunku – pokazują ich hermetyczność, surowość i nieufność wobec obcych. Jednocześnie autorzy nie popadają w schematy, zachowując równowagę między obiektywizmem a sympatią dla swoich bohaterów. Świetnie skonstruowane postaci drugoplanowe – zwłaszcza nestorka rodu Kaleniców, Babońka – stanowią wartość samą w sobie.

Powieść doczekała się również znakomitej adaptacji w formie słuchowiska, stworzonego przez Audiotekę w reżyserii Beaty Kawki i Zuzanny Bernat. Dzięki świetnemu aktorstwu oraz realistycznemu udźwiękowieniu słuchowisko pozwala jeszcze bardziej zanurzyć się w atmosferze Podhala i towarzyszyć bohaterom w ich dochodzeniu. To doskonała propozycja dla tych, którzy cenią sobie immersyjny odbiór literatury.

Choć "Śleboda" nie jest pozbawiona drobnych mankamentów – jak nieco filmowy finał czy drobne logiczne niedociągnięcia – to bez wątpienia jest to pozycja warta uwagi. To historia o kryminale osadzonym w lokalnym kolorycie, ale także opowieść o wolności, moralności i konsekwencjach wyborów. Kuźmińscy udowadniają, że polski kryminał nie ustępuje skandynawskim wzorcom, a nawet w niektórych aspektach je przewyższa. Polecam zarównio miłośnikom literatury kryminalnej, jak i tym, którzy chcą odkryć intrygujący, pełen napięć świat góralskich tajemnic.