Księżyc nad Soho recenzja

Pater Grant - londyński policjant i zarazem obdarzony niezwykłymi zdolnościami (m.in. „słuchania zmarłych”) człowiek, zajmuje się oto kolejną skomplikowaną, balansującą na granicy realizmu i magii, sprawą. Oto zostaje zamordowany znany jazzowy saksofonista Cyrus Wilkinson, którego śmierć wydaje się być bardzo zagadkową. Grant, wraz ze swoim przełożonym – detektywem Thomasem Nightingalem oraz piękną znawczynią jazzowej muzyki w osobie Simone Fitzwilliam, badają ten i podobne przypadki śmierci mużyków w dzielnicy Soho, do jakich doszło w ostatnim czasie. Wkrótce okaże się też, że sprawy tę wiążą się z przeszłością Granta i jego rodziny...

Ben Aaronovitch zaprosił nas kolejny raz do tego literackiego świata kryminału i mrocznego fantasy, stawiają tak przed głównym bohaterem, jak i przed nami zupełnie nową, intrygującą, niezwykle zagadkową sprawę. Tym razem oprócz gry kłamstw i pozorów oraz dotykania nadprzyrodzonej strony miasta Londyn mamy tu także muzykę, która odegra w tej historii niezwykle ważną rolę. I w ogólnym ujęciu jest to co najmniej równie udana odsłona tej serii fantasy, jak pierwszy, niezwykle ciekawy tom opowieści o losach Petera Granta.

Autor raz jeszcze zaserwował nam pierwszoosobową relację głównego bohatera, który dzieli się z nami wszystkim tym, co spotyka go na gruncie zawodowego i prywatnego życia. Tym razem obie te przestrzenie łączą się ze sobą w barwną całość, gdy sprawy zagadkowych śmierci muzyków zaczną wiązać się z równie zagadkową przeszłością ojca Petera - Richarda „Lorda” Granta. I mamy tu wiele mocnej akcji - pościgi, ucieczki, sceny walki, jak i też moc dobrego humoru, inteligentnie poprowadzoną intrygę kryminalną, a i też znalazło się nawet coś z obszaru obyczajowego romansu.

Można doceniać tę powieść z wielu względów - począwszy od kreacji samej fabuły, gdzie jest ciekawie, przewrotnie, czasami naprawdę mrocznie, ale czasami też przyjemnie zabawnie, by na koniec otrzymać finał, który bardzo zaskakuje..., kolejno wspominając o kreacji bohaterów i miejsca akcji, czyli z jednej strony naprawdę poczciwym, inteligentnym, rozsądnym i uczącym się swojej specyficznej magii Peterze oraz o pięknie mrocznym, zamieszkałym przez ludzi i różnego rodzaju demony, naprawdę dopracowanym w każdym względzie Londynie..., jak i kończąc na emocjach, które są mocne, prawdziwe, bardzo zróżnicowane. Tu po prostu wszystkie jest takim, jakim w tego typu literaturze być powinno.

Mnie osobiście ucieszyło w tej powieści również to, że mimo wszystko cechuje ją wielki realizm – owszem, mamy magię, demony, kontakty ze zmarłymi itd., ale obok tego jest też realizm detektywistycznego fachu, jakże specyficznego obrazu angielskiej policji oraz postępowania bohaterów, którzy niczego nie zakładają z góry, którzy popełniają błędy i którzy potrafią wyciągać z ów pomyłek właściwe wnioski. To również realizm ludzkich zachowań, gdzie takie kwestie, jak chciwość, zazdrość i pragnienie zemsty były i zawsze będą częścią naszej natury.

To świetna, porywająca, klimatyczna i przede wszystkim w pełni satysfakcjonująca nas rozrywka – bo jest barwnie, ciekawie, chwilami dramatycznie, jak i zagadkowo do samego finału. I można też sięgnąć po ten tytuł bez znajomości pierwszej odsłony cyklu, gdyż bez najmniejszego problemu odnajdziemy się w fabularnych zawiłościach tej historii. Wówczas pozostaje nam już tylko cieszyć się tą lekturą, którą wieńczy też scena obiecująca kontynuację…

Powieść Bena Aaronovitcha pt. „Księżyc nad Soho” to rzecz znakomita – sięgnijcie po nią i cieszcie się tą niesamowitą, czytelniczą wyprawą do magicznego Londynu. Polecam.


Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.