Recenzja książki Dziewczyna z wieży

Niesamowite są części tej trylogii. Tym razem 2 tom "Dziewczyna z wieży". Drugi i jakże niesamowity, jakże nadzwyczajny. Wasia, bo ona tu stanowi sedno powieści i wokół jej życia toczy się fabuła, zostaje wojownikiem-rycerzem w przebraniu... chłopca. Dziewczyna musi mieć męża - wymóg tradycji i zasad starych, jak świat - lub w zakonie. Nie ma innych dróg dla dziewczynek. A bycie walecznym żołnierzem o znajomości szermierki i bójki wręcz - to już nie wchodzi absolutnie w rachubę. Dlatego Wasia musi się chować i chronić jednocześnie. Z powodu wzrostu i postury, a także chowanych pod skrzętnie naciągniętym kapturem, długiego czarnego warkocza - każdy bierze ją za chłopca. Ale czy faktycznie? Kto się daje nabrać, ten ma przed oczyma chłopca, kto zajrzy w oczy i dokładnie przyjrzy się twarzy - zobaczy piękną dziewczynę, która niebawem stanie się równie piękną kobietą. Sasza, brat, brat ją rozpoznaje i cały czas bije się z sumieniem i samym sobą, czy wyznać księciu prawdę, czy nadal łgać i tkwić w grzechu zakłamania. Opata serce jest rozdarte, także z racji pokrewieństwa. A sama Wasia? Skrzętnie podglądnie, zauważy, obserwuje tych, którzy się tego najmniej spodziewają i widzi tych, których widzieć nie powinna. jak choćby zjawy czy duchy. Jest zakochany w niej Morozko, śmierć. Jest wspaniały koń, który ją ratuje z nie jednej sytuacji, jest i magia, którą ją otacza. Wasia jest wyjątkowa. Jedni nazywają ją wiedźmą, inni demonem, inni naznaczoną. Musiała uciekać z wioski, by uniknąć pomówień i śmierci, a także obelg, które spłynęłyby na jej rodzinę. Uciekła do siostry Olgi, która będąc w ...

Niesamowite są przygody tej rodziny. Niesamowite drogi i losy. Jak i braterstwo i wzajemny szacunek. Czasem łza się w oku potrafi zakręcić, czasem dech zapiera pierś, czasem złość rozsadza duszę... Wszystkie emocje siedzące w czytelniku dają o sobie znać. Naprzemiennie, bądź wszystkie na raz. czytałam z wypiekami na policzkach. Emocjonowałam się z każdym z bohaterów, bo nie łatwo jest śledzić z zapartym tchem losy jednego. Personalizujesz się z wszystkimi. I czytasz, płyniesz po tekście i czytasz...
I żal ci, że się kończy.
Radość jednak, jej resztka, jednak tli się w tobie,, gdy uświadomisz sobie, że jeszcze przed tobą trzecia część...
UCZTA. NIESAMOWITA.