Hermes 9:10 recenzja

Hermes 9:10 – czyli co się dzieje, gdy zwyczajny chłopak dostaje bilet w jedną stronę do świata, gdzie nic nie jest zwyczajne.

Jeśli kiedykolwiek w dniu swoich urodzin chciałaś lub chciałeś dostać coś więcej niż skarpety i tort czekoladowy — to ta książka pokaże Ci, że... lepiej uważać, czego się życzy. Feliks, główny bohater Hermesa 9:10, zamiast spokojnej imprezy i świeczek do zdmuchnięcia, dostaje przygodę życia. Ale taką przez wielkie „A”, bo z krainami, które przyprawiają o zawrót głowy, ratowaniem świata (nie przesadzam) i misją, której sam nawet nie rozumie na początku.

Feliks od pierwszych stron budzi sympatię. Trochę zagubiony, trochę rozmarzony, z głową pełną pytań i sercem po właściwej stronie. Autorka nie ukrywa, że to właśnie jego wrażliwość jest jego supermocą. A kiedy gra na flecie kołysankę, którą śpiewała mu mama… no, powiedzmy, że nawet twardziele mogliby wtedy odkaszlnąć i przetrzeć oczy ukradkiem.

To nie tylko przygodówka. Książka zaskakuje warstwami: jest i o odpowiedzialności, i o sile pamięci, i o tym, że nie wszystko da się naprawić, ale warto próbować. A że wszystko dzieje się w scenerii, gdzie „drogi wszystkich światów się przecinają”? Brzmi pięknie. I właśnie tu trochę żałuję — świat wykreowany przez autorkę był na tyle intrygujący, że aż prosił się o więcej opisów, więcej detali. Bywało, że akcja pędziła z taką prędkością, że nie zdążyłam dobrze przyjrzeć się krajobrazowi za oknem. Ale skoro książka kierowana jest głównie do dzieci, to tempo ma swoje uzasadnienie — nuda nie ma tu wstępu.

Autorka pisze lekko, z humorem i momentami z poetycką nutą. Czasem zatrzymuje czytelnika na zdaniu, które zostaje w głowie na dłużej.

Podsumowując — Hermes 9:10 to książka, którą spokojnie można podsunąć dzieciakom, ale jeśli jesteś dorosły i czujesz, że Twoja codzienność potrzebuje odrobiny magii, to Feliks chętnie zabierze Cię na swoją misję. I kto wie — może i Ty znajdziesz coś, co warto ocalić?