Ksiądz Jerzy Popiełuszko Dni które wstrząsnęły Polską recenzja

Bulwersująca i szokująca publikacja znanego dziennikarza śledczego. Autor przeprowadza własne dochodzenie w sprawie uprowadzenia i zabójstwa charyzmatycznego duchownego. Ten mord kładzie się cieniem na najnowszej historii Polski, także tej po 1989 roku. A może i zwłaszcza tej, w której to byli funkcjonariusze dawnego aparatu bezpieczeństwa narzucili własne standardy. Paradoks!

W związku z tym, iż szczegóły brutalnej zbrodni są powszechnie znane, pominęłam szczegóły.

Lektura nie jest łatwa, Piotr Litka serwuje czytelnikom obraz ówczesnej sytuacji politycznej i społecznej doby PRL-u. Duża porcja materiału, ale bez zbędnej sensacji. Publicysta powołuje się na dokumenty, urzędowe notatki, protokoły przesłuchań, stenogramy nagrań. Wykonał solidną kwerendę archiwalną, przytacza też nieznane materiały z archiwów STASI.

Przy okazji recenzji innej książki, wspominałam, że serwiliści ZSRR heroicznego i walecznego kapłana nienawidzili od samego początku. Już jako alumnowi Wyższego Seminarium Duchownego założono w jednostkach IV pionu SB specjalną teczkę (TEOK). Ksiądz Jerzy Popiełuszko zdawał sobie sprawę, że jego działalność jest solą w oku rządzących. Rozumiał, że dla wielu ludzi jest zwyczajnie niewygodny; że są osoby życzące mu jak najgorzej. Do takich person zaliczał się również Jerzy Urban, który na chwilę przed jego uprowadzeniem wysmażył wstrętny tekst: Zdychanie upiorów żoliborskiego kapłana. Bredził też o: czarnych mszach, do których Michnik służy i ogonem dzwoni.

Samotność idealisty i poczucie niezrozumienia.

Komunizm jak domek z kart runął ponad trzydzieści lat temu. Skandalem jest, iż oprawcy, ale też ich mocodawcy do końca swoich dni pozostali bezkarni. Podobnie jak i nieosądzeni bandyci, którzy podnieśli rękę na innych księży, Grzegorza Przemyka, Stanisława Pyjasa. Po 1989 roku ludzie pokroju gen. Kiszczaka zyskali obrońców ze świata polityki, mediów i biznesu. Żyli jak przysłowiowy ''pączek" w maśle.

Kapitan Grzegorz Piotrowski publikował (oczywiście pod pseudonimem) w pewnym antyklerykalnym periodyku.