Morderca w gumiakach recenzja

Jakiego człowieka wyobrażasz sobie kiedy słyszysz określenie "gangster"? Dla mnie to zupełnie stereotypowo wielki, łysy chłop, z dziarą na skroni, łańcuchem na szyi i bicepsem jak udo konia, "rozbijający się" wypasioną bryką. Jak wiadomo jednak, pozory lubią mylić. Doskonałym przykładem tego był niezwykle groźny przestępca, Tadeusz Grzesik. Niepozorny z wyglądu, plantator truskawek, kochający mąż i zaangażowany ojciec. Nikt nie przypuszczał, że za tym zwyczajnym rolnikiem stoi zorganizowana grupa przestępcza, a on jest zwyczajnym bandziorem, który z zimną krwią potrafi wydać na człowieka wyrok śmierci. W imię czego? Mamony oczywiście.

Mężczyzna zaczynał w gangsterskiej branży w latach sześćdziesiątych XX wieku. Jako, że już w wieku 17 lat nie grzeszył moralnością, jego przestępcza historia ciągnęła się prawie trzy dziesięciolecia. Stworzył grupę kantorowców, czy bandytów napadających przede wszystkim na właścicieli kantorów. Nie ograniczali się oni jednak do rabunków. Jeżeli kogoś obrali sobie za cel, było to równoznaczne z wyrokiem skazującym na śmierć. Skąd wziął się ten przewrotny tytuł książki, skoro mamy do czynienia z groźnymi przestępcami? Członkami mafii Grzesika byli zwykli ludzie, rolnicy, drobni, wiejscy przedsiębiorcy. Nie puszyli się zdobytym przez napady i rabunki bogactwem jak, nie przymierzając, bohaterowie filmów Patryka Vegi. Dlatego przez ponad dwie dekady działali bezkarnie, byli niewidzialni.

Dziennikarz Maciej Kuciel wykonał ogrom niezwykle ciężkiej roboty, analizując dane dotyczące każdej ze spraw, z którymi wiązano Grzesika. Czerpał ze źródeł policyjnych, rozmawiał z rodzinami zarówno ofiar, jak i skazanych. Przekopał się przez sterty informacji często nie wnoszące do tematu niczego wartościowego, by stać się wielkim sitem dla czytelników, by opowiedzieć historię prawdziwą i mrożącą krew w żyłach. Działalność grupy, której dowodził Grzesik, poznajemy zagłębiając się w kolejne zbrodnie. Bezwzględność ich działania wydaje się chwilami nieprawdopdobna, niestety, takie były fakty. Czytając książkę uświadamiałam sobie, że w latach dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych, czyli okresie od mojego dzieciństwa do wczesnej dorosłości, rzeczywiście słyszałam w telewizji o takich zbrodniach. To wspomnienie tym bardziej urealniło mi całą książkę, czyniąc ją w moich oczach jeszcze bardziej poruszającą.
Jeśli lubisz pozycje z gatunku true crime to bardzo Ci "Mordercę w gumiakach" polecam. Silne emocje gwarantowane!