Bezdech recenzja

Sięgając po tę książkę towarzyszyło mi uczucie lekkiego strachu. Bałem się, że obudzi ono we mnie uśpione traumy. Słowa. Każde z nich wydawało mi się tutaj ważne, jakby od niego zależało moje dalsze życie...

Czytając, namacalnie odczuwałem każdą drzazgę w sercu bohaterek tej opowieść. Miałem wrażenie, że każde przeczytane zdanie, gdzieś bardzo głęboko we mnie, pożera moje wnętrzności "wypełniając powstałą otchłań ciemnością".

Siadam.
Patrzę.
Uspokajam myśli.

Potrzebuję takiej chwili, która da mi możliwość poukładania tego wszystkiego czego tutaj doświadczam.

"Żeby dojść do jasności, trzeba minąć mrok. Otchłań. Trzeba to przejść. Trzeba przez to przebrnąć".

Emocje Kai i Neli wciskały się w każdą komórkę mojego ciała, w każdą myśl, każdą emocję. Przenikały do mojego umysłu. Rozgaszczały się bezwstydnie przejmując kontrolę nad moim ciałem. Myśli kotłowały się w mojej głowie. Przynosiły smutek i lęk. I nowe pytania...

I szepty, które szemrały gdzieś za moimi plecami próbując wwiercić się w moje myśli i wyżreć serce. Coś we mnie pękało i puszczało na szwach.

Oddycham.
To tylko myśli.
To tylko myśli.

A jednak bardzo często wygrywają w moim życiu stając się konkretnymi czynami. A czyny czarną otchłanią, od której chciałbym uciec. Wtedy siadam, biorę do ręki książkę, albo uciekam w pisanie, albo idę do lasu, albo patrzę na świat. To są moje momenty. Magiczne. Tak jak spotkanie z tą książką. "Bezdech" napisany magicznym i pięknym językiem stał się moim ratunkiem, odskocznią od tych niechcianych myśli, bezpieczną przystanią...

Po lekturze książki wiedziałem jedno - muszę dać odpocząć moim myślom, zrobić reset emocjom. Byłem zagubiony w próżni własnych myśli i uczuć. A moje serce poturlało się po żebrach na samo dno duszy.

"Bezdech" to pięknie napisana powieść o stracie i tęsknocie, o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca na ziemi, o przytulaniu tego co dobre, i tego co złe, o doświadczeniu i sile, o byciu i dawaniu.

Anno - autorko, możesz uważać swoją pracę za spełnioną. Ta książka mnie dotknęła. Ta opowieść przyniosła mi ukojenie. Podróż z Kają i Nel była dla mnie najcenniejszym czytelniczym darem. Dziękuję.