Srebrna łyżeczka recenzja

Uwielbiam pióro Magdaleny Witkiewicz, dlatego z ogromnym entuzjazmem sięgnęłam po najnowszą książkę pisarki. To niebywałe, że można pisać o zdarzeniach przeszywających duszę na wskroś z taką lekkością, subtelnością i ekspresyjnością. "Srebrna łyżeczka" to niewiarygodnie przejmująca i przemawiająca historia, obok której nikt nie będzie w stanie przejść obojętnie, skruszy nawet skamieniałe serca i momentalnie wywróci czytelnicze życie oraz dotychczasową wizję świata do góry nogami.

Ostoją tej głębokiej, pięknej opowieści są mistrzowsko naszkicowane postacie. Ich autentyzm, złożoność i chwiejność sprawiają, że czytelnik momentalnie się z nimi utożsamia lub co najmniej traktuje ich jak dobrych przyjaciół. Na wielkie brawa zasługuje szczególnie dopracowany portret psychologiczny głównej bohaterki, dziewczyny, a następnie kobiety, która musiała dorosnąć zbyt szybko, nie zaznała opieki czy czułości, przez co brutalnie pogubiła się w nowym, niemal przypominającym bajkę, życiu. Tylko, czy miłość naprawdę jest w stanie wybaczyć wszystko? Czy każdy błąd można naprawić?

Pisarka włada wyjątkowo przyjemnym, sugestywnym piórem, dlatego opowieść pochłania się w zawrotnym tempie, z wypiekami na twarzy, a kartki praktycznie same przelatują przez palce. Poznawaną historię odbieramy, niczym swoją własną, a emocje bohaterów błyskawicznie i nadzwyczaj silnie bombardują naszą duszę. Tak, to zdecydowanie pozycja, o jakiej niełatwo będzie zapomnieć!

"Srebrna łyżeczka" jest poruszającą, hipnotyzującą, skłaniającą do refleksji powieścią, jaką pochłania się z zapartym tchem. To wspaniała, słodko-gorzka historia o prawdziwej miłości, jaka nigdy nie jest bez skazy i to właśnie dzięki śladom po pęknięciach, które zostały naprawione ciężką, szczerą, wspólną pracą, jest taka wyjątkowa i najważniejsza w życiu. Głęboka, sentymentalna, lecz zarazem przeszywająca na wskroś, silnie potrząsająca bohaterami, jak i zaintrygowanym czytelnikiem, subtelna i piękna, ale nie można przecież odmówić jej brutalności, będącej domeną ludzkiego życia, wywołująca potok łez, a jednak napawająca nadzieją i ukojeniem. Ten przejmujący, emocjonalny koktajl rozkocha was w sobie, lecz najpierw rozgniecie wasze serce w drobny mak, i to wielokrotnie!