Marcowe fiołki recenzja

Podczas pierwszego zapoznawania się z twórczością autorki, po zachwycie nad Domem na plaży, Jeżynowa zima, Dom nad jeziorem i Marcowe fiołki wydały mi się odrobinę słabszymi powieściami. Wracając do książek pani Jio o dwóch z nich diametralnie zmieniłam zdanie, oceniając jej wyżej niż za pierwszym razem. Byłam przekonana, że Marcowe fiołki powtórzą ten schemat. Niestety nie. Jedyne co się zmieniło to to, że nie uważam tej książki za najsłabszą, bo to miano przypadło Kameliowemu ogrodowi, którego za pierwszym razem nie udało mi się przeczytać.

Bohaterką powieści jest Emily, którą poznajemy w dość trudnym momencie jej życia. Jej świat rozpadł się na kawałki, kiedy jej mąż postanowił odejść do innej kobiety. Emily postanawia odciąć się od przykrych wspomnień i wyjechać na wyspę, na której jako dziecko spędzała wakacje. Na miejscu w jednej z szuflad trafia na pamiętnik tajemniczej Esther. Czytając go, nie wie jeszcze, że historia nieznajomej doprowadzi ją do odkrycia tajemnicy sprzed lat dotyczącej jej rodziny.

Nieustannie jestem zauroczona pomysłami na fabułę pani Jio. Konfrontacja przeszłości z przyszłością, odkrywanie tajemnic sprzed lat – to zawsze mi się dobrze i przyjemnie czyta. Tym razem jednak odczuwam niedosyt, którego za pierwszym razem nie doświadczyłam. Sześć lat temu nie uważałam tej pozycji za najsłabszą, bo miała swój urok, ale teraz, gdyby nie Kameliowy ogród, niestety musiałabym tak o niej napisać. Gdzieś uleciał tamten blask, magia tamtej chwili, bo historia, która pierwotnie była bliska tego, by mnie zachwycić, teraz momentami lekko mnie irytowała. Mnogość trójkątów miłosnych, miłosnych zawirowań, sekretów, podejrzeń – to mnie aktualnie w takim wydaniu nie przekonuje. Trochę żałuję, że akurat ta książka przy drugim czytaniu wypadła tak blado. To jest historia z potencjałem, która na pewno zachwyci niejedną osobę. Mnie też zachwyca, żeby nie było, że spisuje tę powieść całkowicie na straty, lecz ten zachwyt jest o wiele mniejszy, niż bym chciała. Sama samą siebie zawodzę. A właściwie to moje uczucia mnie zawodzą. Ode mnie 7/10.