Stephen King. Człowiek i twórca recenzja

Jestem fanem Stephena Kinga od bardzo dawna. Dokładnie od wydania w Polsce „Carrie” przez wydawnictwo Iskry czyli od 1990 kiedy kupiłem tę książkę na jakimś konwencie fantastycznym. Ale nie jestem fanatykiem. Nie znam kilku powieści, nie widziałem wszystkich filmów. Znalazłem pewnego dnia w księgarni książkę Teodoro Gomeza z cyklu Człowiek i twórca – Stephen King. Książkę kupiłem zachęcony zdjęciem na okładce na który Stephen king wygląda jak socjopatyczny morderca ze swoich książek, jak człowiek czytający biblie i chodzący do kościoła w niedzielę a w nocy znęcający się nad małymi dziewczynkami w piwnicy swego domu gdzie zakopał kilkadziesiąt rozczłonkowanych zwłok. I ten wzrok psychopaty zza szkieł okularów….

Książka jest podzielona na kilka części o inspirujących tytułach np: Maszyny które ożywają, Taniec śmierci. I na tym kończy się oryginalność tej książki. Część poświęcona biografii Kinga została właściwie przepisana z „Jak Pisać. Pamiętnik rzemieślnika” i „Danse Macabre” autorstwa samego S. Kinga. Wydaje się, że cała wiedza autora o pisarzu i wpływach na jego twórczość opiera się na tych dwóch, książkach. Więc jeżeli ktoś czytał przynajmniej jedną z tych dwóch pozycji nie znajdzie tu niczego nowego.Część poświęcona twórczości sprawia wrażenie że pan Gomez przeczytał jedynie wstępy lub noty wydawnictw o większości książek a w porywach streszczenia. Część poświęcona filmografii również jest pobieżna i niekompletna. Całości nie ratuje kilka mało znanych i ciekawych fotografii.

Wielbicielom Kinga, znającym większość jego twórczości nie polecałbym tej książki. Być może będzie pomocną pozycją dla tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z Królem Horroru.