Żniwiarz. Tom 1. Pusta noc recenzja

Zaczynając lekturę Żniwiarza, nie wiedziałam, czego się spodziewać. Polskie fantasy? Słowiańskie demony? Małe miasteczko i dziewczyna, która widzi więcej, niż powinna? Brzmi znajomo… ale Paulina Hendel zrobiła coś, co rzadko się udaje – zbudowała świat, który pachnie dymem, wilgocią lasu i echem zapomnianych rytuałów.

„Pusta noc” to pierwszy tom serii, która miesza współczesność z dawnymi wierzeniami. Główna bohaterka, Magda, żyje w pozornie zwyczajnej rzeczywistości – szkoła, dom, rodzina. Ale pod tym wszystkim tli się coś więcej. Tajemnice. Milczenie. I żniwiarz, który wraca zza grobu…

To nie jest książka pełna brutalnych scen czy szybkiej akcji. Jej siła tkwi w napięciu, które autorka buduje stopniowo. W atmosferze, która gęstnieje z każdą stroną. W słowiańskich stworzeniach, których nazwy brzmią znajomo, a jednak niepokojąco. Hendel nie próbuje na siłę „udziwniać” – raczej wraca do korzeni. I to działa.

Magda jest ciekawą postacią – nieidealna, zwyczajna, ale jednocześnie silna i zdeterminowana. Nie mamy tu superbohaterki, tylko dziewczynę, która nagle musi odnaleźć się w rzeczywistości, której nie znała. Duży plus za to, że Hendel nie idzie w schemat „wybrańca z przypadku” – wszystko ma tu swoje źródło.

Sama konstrukcja fabuły może wydawać się spokojna, ale to tylko złudzenie. Akcja toczy się rytmem zbliżonym do rytuału – najpierw cisza, potem trzask. I zanim się zorientujesz, jesteś już w połowie książki, nie mogąc przestać czytać.

Czy wszystko tu zagrało? Nie do końca. Zdarzają się momenty, w których bohaterowie mogliby powiedzieć więcej, a opisy nieco się powtarzają. Jednak nadrabia to klimat – mroczny, duszny, z wyraźnie wyczuwalnym oddechem czegoś pradawnego.

Zakończenie nie daje pełnych odpowiedzi, ale… i bardzo dobrze. Bo ta historia ma potencjał na znacznie więcej niż tylko jeden tom. Po Pustej nocy sięgam po kolejne części z poczuciem, że to dopiero początek czegoś większego.

🕯 Czy polecam? Jeśli szukasz czegoś klimatycznego, słowiańskiego i nieoczywistego – zdecydowanie tak. Jeśli oczekujesz wartkiej akcji jak z amerykańskich thrillerów – może nie do końca. Ale daj szansę. Ta historia ma swoje tempo. I swoje cienie.